So sorry ไม่เบี้ยนนะคะ!

"แล้วเวลาที่พี่ๆ รอคอยก็มาถึงแล้วนะคะ พี่ขออะไรให้ได้หมด??" "ได้หมด!" เสียงของพี่สันทนาการซึ่งเป็นรุ่นพี่ที่ค่อยให้ความบันเทิงกับเด็กปีหนึ่งที่เพิ่งเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องของทางคณะดังขึ้นพร้อมกับรุ่นน้องปีหนึ่งนับร้อยที่ตะโกนตอบอย่างกระตือรือร้น "งั้นพี่ขอให้น้องๆ จับกลุ่มห้าคนและถามชื่อเพื่อนฝูงค่ะพี่จะสุ่มพี่จะสุ่ม!!" เท่านั้นแหละความโกลาหลของเด็กปีหนึ่งก็เกิดขึ้นทันทีหลังจากพี่สันตะโกนเสร็จเด็กปีหนึ่งก็รวบตัวเพื่อนปีเดียวกันจับเป็นกลุ่ม และทำการถามชื่อเสียงเรียงนามกันทันที หากแต่มีคนกลุ่มหนึ่งที่เป็นที่จับตามองของรุ่นพี่เพราะเด็กที่วิ่งเข้ามาจับกลุ่มกันนั้นมีผู้ชายที่หล่อเข้าขั้นเป็นเดือนได้ถึงสี่คนและน้องผู้หญิงที่สวยเข้าขั้นดาวอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นการจับกลุ่มที่ทำเอาพี่สันต่างพากันขนลุก กลุ่มนี้มันเทพสร้างของแท้! "หวัดดีเราชื่อกุน" "ที่แปลว่าหมูน่ะเหรอคะ?" "หมูเหี้ยไร กุนซือไอ้สัส!" "อ่อโอเคค่ะ เราชื่อซันเดย์ที่แปลว่าวันอาทิตย์อ่ะ" "รู้ไม่ต้องบอก" ร่างสูงที่สูงที่สุดในกลุ่มทำหน้างอใส่เพื่อนใหม่ที่ตัวเองเพิ่งได้รู้จักอย่างไม่พอใจนักเมื่อถูกเพื่อนที่ชื่อกุนซือตอบกลับมาแบบนั้น ชายหนุ่มผู้ชื่อซันเดย์กระแซะเข้าหาร่างบางที่ยืนข้างๆ กันพร้อมกับก้มลงไปกระซิบ "เหมือนเขาไม่ชอบซันเลยอ่ะแก้ม" "ก็ซันไปล้อชื่อเขา" แก้ม เด็กสาวปีหนึ่งที่หน้าตาสวยราวกับเทพธิดาเงยหน้ามองคนที่ตัวสูงกว่าที่มีใบหน้าหล่อคมคายหากแต่บุคลิกอาจขัดกับหน้าตาไปบ้าง แต่นั้นกลับทำให้คนรอบข้างต่างสนใจเขาเป็นพิเศษ "เราชื่อสิบ" เด็กปีหนึ่งท่าทางเงียบขรึมแนะนำตัวเพิ่ม "เราชื่อพูม" อีกคนที่ท่าทีขี้เล่นกว่าเสริม "เราชื่อแก้มค่ะ" แก้มผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มชายหนุ่มหน้าหล่อแนะนำตัวเองเป็นคนสุดท้ายก่อนพี่สันจะตบมือเรียกน้องๆ ให้หันมอง "โอเคนะคะน้องๆ อยู่ในความสงบด้วยนะคะ" พี่สันว่าด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม "พี่ขอสุ่มเลยนะคะ เอากลุ่มนี้ก่อนเลย!!" เกิดเสียงกรี๊ดพออกพอใจรุ่นพี่ทันทีเมื่อพี่สันจัดการชี้ไปที่กลุ่มเป้าหมายที่เต็มไปด้วยคนหล่อ แต่ก็ยังมีคนสวยที่เปรียบเสมือนเจ้าหญิงของกลุ่มที่เต็มไปด้วยองครักษ์หล่อๆ และใช่...คนกลุ่มนี้ถูกหมายหัวไว้แล้ว ไม่เดือนก็ดาวต้องมาจากกลุ่มนี้เท่านั้น! "ขอตัวแทนเป็นน้องผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเลยนะคะ" เสียงรุ่นพี่ผู้ชายต่างโห่ร้องอย่างพออกพอใจเมื่อน้องแก้มที่ตัวเองเล็งได้เดินออกมาหน้าแถว แก้มยิ้มอย่างเขินๆ และหันมองซันที่กำลังทำตัวสั่นกระดี๊กระด๊าใหญ่ที่เพื่อนตัวเองได้ออกไปข้างหน้า "น้องชื่ออะไรน้องชื่ออะไร!?" ไมค์ถูกจ่อที่ริมฝีปากบางรูปหัวใจทันทีที่แก้มเดินไปถึง "ชื่อแก้มค่ะ" "เอาล่ะค่ะเพื่อนคนนี้ของเราชื่อน้องแก้มนะคะทุกคน" พี่สันว่าเสียงดังและยิ้มกว้างก่อนหันมองแก้มอีกครั้ง "น้องแก้มอยู่เอกไหนคะ??" "เอกภาพยนตร์ค่ะ" "ว้าว" ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องต่างปรบมือถูกอกถูกใจทันทีเมื่อแก้มตอบไปแบบนั้น เจ้าตัวยิ้มอย่างเขินๆ แต่ก็ไม่วายเหลือบมองซันเดย์เพื่อนเพียงคนเดียวของเธอในนี้อีกครั้งและเขาก็ยังยืนยิ้มมองเธออยู่อย่างให้กำลังใจ แก้มเป็นคนขี้อาย แต่เพราะมีซันเดย์อยู่แก้มเลยไม่เกร็งมาก "น้องแก้มรู้จักเพื่อนในกลุ่มตัวเองไหมคะ?" "รู้ค่ะ" "ชื่อไรบ้างเอ่ย??" พี่สันให้แก้มถือไมค์ลอยทันทีขณะที่แก้มก็มองไปที่กลุ่มเพื่อนตัวเองอีกครั้ง "คนนั้นซันเดย์ค่ะ" แก้มเริ่มแนะนำที่ซันเดย์ที่อยู่คนแรก "คนต่อไปกุนซือ สิบ แล้วก็พูมค่ะ" "นอกจากสวยมากแล้วยังความจำดีอีกนะคะเนี่ย แล้วเอกไรบ้างคะ?" "คะ?" แก้มชะงักทันทีเมื่อพี่สันถามแบบนั้น "ซันเดย์เอกสื่อดิจิทัลเอ่อ..นอกนั้นแก้มไม่รู้น่ะค่ะถามกันไม่ทัน" "ว๊าย แฟนกันเหรอคะเนี่ยทำไมรู้แค่น้องซันเดย์ล่ะคะ!?" "ไม่ใช่ค่ะไม่ใช่ พอดีเราเป็นเพื่อนกันค่ะ" "แบบนี้พี่ๆ ก็สบายใจ" พี่สันว่าติดตลกก่อนทำหน้าดุใส่ "แบบนี้ไม่ได้นะคะแบบนี้น้องแก้มต้องโดนลงโทษ!!" "คะ?" "ลงโทษๆๆๆ" รุ่นพี่ที่ยืนล้อมหน้าหลังต่างพากันพูดคำว่าลงโทษจนแก้มหน้าเสีย เธอมองพี่สันอย่างทำอะไรไม่ถูก "พี่จะให้น้องเต้นค่า" "เอ่อ.." "เต้นๆๆ" แก้มกำไมค์แน่นและเม้มปากมองรุ่นพี่ทันที ใบหน้าสวยเริ่มบ่งบอกว่ากำลังกลัว และทำตัวไม่ถูกและทั้งหมดที่ว่ามันตกอยู่ในสายตาคมกริบทั้งหมดแล้ว "ซันอาสาเองค่า!!" คนทั่วทั้งลานกว้างเงียบกริบทันทีเมื่อซันเดย์ยกแขนทั้งสองข้างและกระโดดดึงๆ เรียกความสนใจจากพี่ๆ "ซันเต้นแทนแก้มเองได้ไหมคะ!!?" "น้องซันหนูลูกกก" พี่สันหวีดกันลั่นทันทีเพราะนึกว่าตนกำลังจะได้ลูกสาวเพิ่มแต่ซันไม่ได้สน "ซันขอเต้นแทนได้แมะ??" "หนูอยากเต้นเหรอคะ??" "เรื่องเต้นซันไม่เป็นสองรองใครค่ะ!" ด้วยความมั่นใจแต่เต็มไปด้วยความน่าเอ็นดูทำให้พี่สันต้องยอมพยักหน้าและดึงซันเดย์ออกมายืนหน้าแถว ซึ่งทันทีที่เจ้าตัวมายืนขนาบข้างกับแก้มริมฝีปากหยักก็ยกยิ้มทันที "ไม่ต้องกลัวซันมาแล้วค่ะไม่ปล่อยให้แก้มอายคนเดียวหรอก" แก้มเงยหน้ามองร่างสูงของเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของตัวเองที่กำลังยิ้มกว้างมองเธออยู่และซันมักจะใจดีกับเธอแบบนี้เสมอ ทุกครั้งที่เธอมีปัญหาซันจะเป็นคนออกมารับหน้าเสมอจนรู้ตัวอีกที..หัวใจมันก็ดันไปเต้นแรงกับรอยยิ้มสดใสของเพื่อนสนิทตัวเองซะแล้ว และมันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งไป