ไม่มีเสียงตอบกลับมาจนในที่สุดเราทั้งสองคนก็เดินมาถึงลานจอดรถ แต่ถึงจะพาตัวเจ้าสมุทรออกห่างจากตัวผับมาได้บริเวณที่อยู่ก็ยังมีผู้คนมากมายพอสมควรสายตามากมาจับจ้องมา และเวลานี้ไม่ใช่เพียงแค่ผู้ชายที่ให้ความสนใจฉัน ผู้หญิงก็กำลังให้ความสนใจที่ตัวเจ้าสมุทรเช่นเดียวกัน
“รถของสมุทรอยู่ไหน”
ฉันโกยเอาความกล้าของตัวเองขึ้นมาทั้งหมดเท่าที่มีในชีวิต จากนั้นจึงหมุนตัวหันกลับไปประจันหน้ากับเจ้าสมุทรอีกครั้งพร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ
“…” ไม่มีคำตอบใดกลับมาทั้งสิ้น คนถูกถามละสายตาจากใบหน้าของฉันแล้วใช้มือข้างหนึ่งแกะเอามือเล็กออกจากแขนของตัวเอง เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจับแขนของฉันแทนออกแรงดึงพาตัวเดินตรงไปทางรถยนต์คันหรูของตัวเองไม่พูดไม่จา
“สมุทรคือ… อย่าพึ่งโมโหนะ ให้เราได้อธิบายเรื่องทั้งหมดก่อน” เท้าเล็กหยุดลงเมื่อเราทั้งคู่มาหยุดยืนข้างตัวรถสีดำเงาของเจ้าสมุทร
“…”
“เดี๋ยวก็กลับไปคุยที่บ้านก
