“แต่สมุทรขอแค่ดูดนม?”
“อือ...”
คำตอบรับสั้น ๆ ในลำคอแต่รับรู้ได้ถึงอารมณ์เซ็งและเบื่อหน่ายกับคำขอของตัวเองที่ขอเพียงแค่นั้น ในใจคงอยากทำอะไรไปถึงไหนต่อไหน
“แล้วทำยังไง” แสร้งถามกลับด้วยใบหน้าใสซื่อทั้งที่ความจริงตั้งใจกวนอารมณ์เขาต่างหาก
“จะไม่ทำเดี๋ยวใจ๋เจ็บ”
“....” ดวงตากลมจ้องมองใบหน้าของเจ้าสมุทรอย่างรอฟังคำตอบ
“แต่ช่วยอยู่นิ่ง ๆ ปล่อยให้จัดการตัวเองก็พอ”
สิ้นเสียงมือหนาจับขอบกางเกงนอนดึงลงหลุดจากสะโพก ขาเรียวถูกจับยกขึ้นพาดบ่าประชิดกันจากนั้นก็จัดการกางเกงนอนขาสั้นออกผ่านเรียวขาทั้งสอง โยนทิ้งไว้บนพื้นห้องอย่างรวดเร็วไม่ให้ร่างเล็กได้ทันตั้งตัว
“ยังงะ สมุทร! ตรงนั้นไม่ได้!” เสียงหวานร้องลั่นด้วยความตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นและต้องตกใจสุดขีดเมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนลงต่ำ พรมปากจูบลากผ่านหน้าท้องแบนราบท้องน้อยและหยุดลงที่เนินเนื้อ
มือเล็กยื่นลงสัมผัสเส้นผมสีน้ำตาลนุ่มของเจ้าสมุทร ออกแ
