หลายชั่วโมงต่อมา ณ บ้านของพ่อแม่หวานใจ (จังหวัดภูเก็ต)
“ปิ๊กบ้านมาแอ่วกะลูก หวานใจคนสวยของแม่ ~”
เสียงหวานสดใสสำเนียงภาษาเหนือดังขึ้นนำหน้ามาก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของเสียงจะปรากฏตัว คนตัวเล็กในชุดเดรสกระโปรงตัวยาวเดินตรงมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ที่ผู้เป็นลูกสาวถอดแบบออกมาราวกับคว่ำถ่ายเอกสาร
ฉันกับเจ้าสมุทรกำลังลงจากรถตู้ของบ้านที่ไปรับถึงสนามบินหันไปมองตามเสียง ก็เห็นกับแม่ของฉันที่วิ่งตรงปรี่เข้ามากางแขนและสวมกอดลูกสาวด้วยความดีใจ
“สำเนียงสาวเหนือมาแต่ไกลเลยน้า ~”
ฉันอดจะแซวแม่ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน เป็นสาวเหนือคนสวยในแดนใต้เพราะดันมาครองใจหนุ่มใต้ได้อย่างอยู่หมัด
“ตื่นเต้นลูกสาวแม่กลับบ้านทั้งที ~ อุ๊ย! พาลูกเขยสุดหล่อกลับมาด้วยแฮะรอบนี้...คืนดีกันกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเหรอจ๊ะ ~” คำทักทายที่มอบให้กับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างกาย ดันพาให้หัวใจดวงน้อยเต้นแรงกับคำว่า ‘ลูกเขย’
เจ้าสมุทรที่ยกมือ
