“สมุทรแม่ยังไม่ได้ถาม ~”
“เห็นสายตาก็รู้แล้วว่าคิดอะไร มาต้องพูดหรอก”
“ตอบกันตรง ๆ ซึ่งหน้าไม่มีอาการเขินอายแล้วเรา แล้วระหว่างที่ทำตัวห่างเหินกับเขาน่ะมีไปยุ่งกับผู้หญิงหรือเปล่า” ปฏิบัติการแม่ผัวเข้าข้างลูกสะใภ้ได้เริ่มขึ้นแล้ว ทำมาเป็นถามทั้งที่ตัวเองก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่าเขาไม่ทำตัวแบบนั้นเด็ดขาด
“ไม่มี”
“ดีมาก แล้วซึ้งในพระคุณค่าน้ำนมของแม่หรือยังเจ้าสมุทร พระคุณของคุณแม่ที่ทำให้ลูกชายปากหนักได้สมหวังดั่งใจกับที่ตอนเด็กชอบไปเล่นพ่อแม่ลูกกับเขาน่ะ” ครั้งสมัยเด็กเขากลับหวานใจชอบเล่นกันแบบนั้น พอถูกแม่พูดเหมือนกับรู้ทันทำให้เอาเขินจนไปต่อไม่ถูก
“เจ้ลดาหิวข้าวจัง จะไปโชว์ฝีมือทำกับข้าวให้ลูกชายกินบ้างได้ยัง นั่งพูดมาครึ่งชั่วโมงแล้วนะ” ในเมื่อไม่รู้จะไปต่อยังไงจัดการไล่กันทางอ้อมแบบนี้เลย
“เกินไปยังไม่ถึงสามนาทีเลย คนอื่นเข้ามาได้ยินคิดว่าเป็นแม่ที่ไม่ดีกันพอดี แล้วพอโดนรู้ทันเข้าหน่
