(หวานใจ)
ณ ห้องนอน เวลา 00.15 น.
จ้องมอง...
ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเอง ที่เวลานี้มันไร้การแจ้งเตือนข้อความจากเจ้าสมุทรมาตั้งแต่ช่วงค่ำของเมื่อวาน ในหัวคิดหาเหตุผลมากมายแต่ความงอนของตัวเองที่มีมากกว่า ทำให้ไม่ยอมโทรไปหาอีกฝ่ายก่อนด้วย
แต่แล้วสายตาไปเห็นเข้ากับเวลาบนมุมซ้ายของหน้าจอ ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าอีกฝ่ายคงจะนอนหลับไปแล้ว ยังไงวันนี้ก็เดินทางเหนื่อยมาทั้งวัน โทรศัพท์ในมือวางลงบนโต๊ะข้างหัวเตียงด้วยหัวใจที่ไม่สงบเท่าไรและเป็นอย่างนี้ครั้งแรกในชีวิตเห็นจะได้
ฉันค่อย ๆ พาตัวเองขยับนอนไปกับเตียงในท่านอนหงาย ดวงตากลมโตจ้องมองเพดาน พยายามข่มตาหลับแต่สุดท้ายก็ไม่สามารถทำได้ในหัวนึกถึงแต่อีกฝ่าย ตอนแรกจะเป็นการแกล้งงอนให้อีกฝ่ายแต่เวลานี้กลับเป็นตัวเองที่กระวนกระวายอยู่ไม่สุข
ทั้งที่เมื่อก่อนช่วงเวลาที่ห่างกันเจ้าสมุทรก็ไม่ได้ตามติดอะไร ถึงจะได้เจอหน้ากันทุกวันแม้จะเป็นช่ว
