(หวานใจ)
ณ ห้องนอนเวลา 20:30 น.
แล้ววันนี้ก็เกือบจะครบเวลา 24 ชั่วโมงแล้วที่เจ้าสมุทรหายไป ตอนนี้ตัวเองก็เริ่มสับสนว่าจะต้องทำยังไงต่อไป ช่างเป็นการสับสนครั้งแรกในชีวิตที่ไม่เคยประสบมาก่อน
จากแรกเริ่มจะแกล้งงอน กลายมาเป็นงอนจริงและตอนนี้ทั้งงอนแล้วก็ทั้งเป็นห่วงในเวลาเดียวกัน
ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองที่ปรากฏเป็นช่องข้อความรายชื่อของเจ้าสมุทร ไม่คุยกับฉันเก็บตัวอยู่แต่ในบ้านได้ทั้งวันขนาดนั้นหรือว่าเขาจะแอบคุย...
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
ระหว่างที่กำลังฟุ้งซ่านกับความคิดไร้สาระของตัวเองอยู่นั้น เสียงเคาะประตูห้องนอนก็ได้ดังขึ้นดึงความสนใจของฉันให้หันกลับไปมอง โทรศัพท์ในมือถูกวางลงพร้อมกับร่างบางลุกขึ้นยืนจากเตียงเดินตรงเปิดประตูห้อง
กริ้ก!
“หนูใจ๋ ป้าขอรบกวนให้ช่วยไปดูเจ้าสมุทรหน่อยได้มั้ย”
ป้าลดาแม่ของเจ้าสมุทรพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีสักเท่าไรนัก และสีหน้าแววตาที่แสดงออกใ
