ภายในห้องมืดสนิททำให้ฉันต้องเดินไปเปิดโคมไฟมุมห้อง เพื่อเพิ่มแสงสว่างในการมองให้ตัวเองสักหน่อย และทันทีที่ไฟเปิดขึ้นทำให้เห็นผู้ชายตัวสูงนอนตะแคงข้างหันหลังให้
ครั้งก่อนเจ้าสมุทรก็เคยตัวร้อนเพราะคิดว่าเขาเป็นไข้จึงเตรียมข้าวต้มกับยาไปให้ ทำให้ฉันโดนอีกฝ่ายใช้โอกาสนั้นเล่นงาน แต่โชคดีที่ไม่ได้ติดไข้มาและคนที่ป่วยยากก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรนับจากวันนั้น
เพราะเป็นคนที่แข็งแรงมากในชีวิตจึงป่วยน้อยมาก ๆ จนแทบจะจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาไม่สบายน่ะมันคือตอนไหนกันนะ แต่ในเวลานี้ทุกอย่างรอบตัวที่มีเพียงความเงียบสงบไม่มีการเคลื่อนไหว ไม่มีการขยับตัว
รอบนี้เขาป่วยจริง
สองเท้าเดินตรงเข้าไปหยุดยืนข้างเตียงหันมองไปก็เห็นเม็ดยาที่วางอยู่บนตู้ลิ้นชักข้างหัวเตียง มันไม่ถูกแตะต้องแม้กระทั่งแก้วน้ำปริมาณในนั้นก็ไม่ได้ลดลงเลย ข้างกันเป็นชามข้าวต้มปลาที่ปริมาณของมันก็ยังคงเดิม
ที่หายไปเพราะไม่สบายแล้ว
