อย่าดื้อ บทที่ 13 : เหมือนคน

1916 คำ

(เจ้าสมุทร) นัยน์ตาคมจ้องมองร่างบางภายใต้ชุดนอนเข้าชุดกันกางเกงขายาวเสื้อแขนยาวสีชมพูที่เดินมาจากห้อง ภาพลักษณ์ภายนอกที่ดูไม่มีอะไรน่าสนใจแต่เพียงสัมผัสสัดส่วนภายในยังไงซะผู้หญิงก็ยังคงเป็นผู้หญิง และทุกอย่างของอีกฝ่ายย่อมส่งผลต่อผู้ชาย สร้างความทรมานจนต้องหาวิธีจัดการมันให้สงบลง พรึ่บ! ร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำในขณะที่พี่บีแม่บ้านประจำของที่นี่กำลังจะเดินเข้ามา หลังจากที่เธอส่งสัญญาณว่าต้องการเข้ามาทำอะไร สิ่งที่ตัวเองกำลังประสบพบเจอไม่สามารถให้ใครเห็นได้ และตัวต้นเหตุเองก็น่าจะรู้แล้วแหละว่ามันมีสิ่งหนึ่งตื่นขึ้นมา เพราะมือของใจ๋สัมผัสโดนกับส่วนแข็งขืนนั่นอย่างจัง คิดว่าจะเป็นพวกตายด้านไม่มีอารมณ์ แต่เมื่อโตขึ้นการตอบสนองของร่างกายระหว่างเรามันส่งสัญญาณอันตรายอยู่ไม่น้อย ตอนนี้ต้องจัดการทำให้ความทรมานของตัวเองหายไป ต้องจัดการด้วยตัวเองเพราะตัวช่วยดันหนีกลับห้องตัว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม