“ก็เพราะตอนนั้นอยากพาไป แต่ตอนนี้ไม่อยากพาไปแล้ว เข้าใจนะ” พูดจบก็เดินผ่านเธอไปเข้าห้องน้ำอย่างไม่คิดสนใจว่าเธอจะหลบไม่หลบ
แต่คนฟังเข้าใจก็บ้าแล้ว!
“คุยกันให้รู้เรื่องก่อนพี่เพลิง!” รั้งแขนใหญ่ไว้ไม่ให้เขาไป ก้าวไปขวางหน้าเขาเหมือนเดิม
“มันน่ารำคาญนะเพิร์ล” พูดเสียงเรียบ แววตาดุดันเย็นชา
“อย่ามาทำแบบนี้กับเพิร์ลนะ” โกรธ แต่เผลอไหวหวั่นกับแววตาคู่นั้น
ทำเอาเธอรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งมีการเปลี่ยนแปลงยิ่งทำให้เธอคิดมาก
“ไม่ได้ทำอะไรเว้ย!” ขึ้นเสียงใส่ทันที
“...!”
“แล้วก็อย่ามางี่เง่าน่ารำคาญนะเพิร์ล บอกไม่มีอะไรก็ไม่มี” ว่าอย่างหงุดหงิด “แต่ถ้าอยากให้มีมากระวังจะมีจริง ๆ”
ครั้งนี้เดินกระแทกไหล่เล็กเข้าห้องน้ำไปได้อย่างง่ายดาย
“.....” คนถูกกระแทกจนเกือบล้มมองตามร่างสูงที่พ้นสายตาพร้อมเสียงประตูห้องน้ำกระแทกดัง
แล้วอยู่ ๆ น้ำตาก็หยดลงออกมาอย่างคนอ่อนแอ
ใช่ ตอนนี้เธอกำลังอ่อนแอ
