“ไอ้...ไอ้...” หล่อนไม่อาจสรรหาคำด่าใดที่คู่ควรกับผู้ชายปากร้ายอย่างแมทธิวได้ ทำได้แค่มองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อเท่านั้น “ฉันเกลียดนาย...!”
“หุบปากซะ แล้วเรามาสนุกกัน” คนพูดหน้าตายังคงเต็มไปด้วยโทสะ กระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหูเล็กแผ่วเบา “เธอจะสนุกจนลืมหน้าพี่ไมค์ไปเลยล่ะ” เขาเกลียดตัวเองนักที่พูดออกไปเหมือนผู้ชายขี้หึง มันไม่ใช่ตัวตนของเขาสักหน่อย เขาก็แค่...อยากจะปราบพยศมัทนาเท่านั้น ไม่ได้คิดอะไรกับหล่อนมากไปกว่านี้เลยสักนิด
“ฉันไม่ยอม...ปล่อยฉัน” แม้สองมือจะถูกพันธนาการเอาไว้ แต่หญิงสาวก็ยังคงดิ้นรน แอ่นตัวดิ้นไปมาอย่างสุดกำลัง โดยหารู้ไม่ว่ายิ่งดิ้นยิ่งส่ายคนตัวโตก็ยิ่งตื่นผงาด
“ชอบ...ชอบที่สุด ดิ้นไปสิ...ฉันกำลังลุกเชียว”
คนตัวเล็กชะงักกึก ในขณะที่คนตัวโตหัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจ ไล้มือไปหยุดที่สะโพกกลมกลึง และจงใจถูไถความเป็นชายที่ตื่นคึกคะนองลงไป
มัทนาหน้าแดงก่ำ เบิกตากว้าง
