หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ตึกตึก
สองเท้าของฉันกำลังเดินตรงเข้าไปในห้องรับรองนักแข่งของสนามแข่งรถอย่างเก้ ๆ กัง ๆ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาถูกห้องหรือเปล่า จะทักหาให้พี่พายุออกมารับก็กลัวจะรบกวนเขาเกินไป เผื่อพี่เขากำลังซ้อมแข่งอยู่
"อ้าว น้องเจ้าขา" พี่ธามเอ่ยทักทายฉันขึ้นทันทีที่ฉันเปิดประตูเดินเข้าไป ซึ่งเสียงของพี่ธามก็ทำให้พี่พายุที่กำลังก้มหน้าดูโทรศัพท์อยู่เงยหน้ามอง
ฉันก้มหัวทักทายเพื่อนพี่พายุที่อยู่กันพร้อมหน้า จากนั้นก็เดินเข้าไปหยุดตรงหน้าพี่เขา
"ทำไมไม่ทักหาจะได้ออกไปรับ" พี่พายุเงยหน้ามาพูดกับฉัน
"เจ้าขานึกว่าพี่ซ้อมอยู่ก็เลยเดินมาเอง"
"อือ" พี่พายุพยักหน้าแล้วก็เอาขาที่ไขว่ห้างลงก่อนจะดึงฉันไปนั่งลงบนตักของเขา
"แล้วเดินมาถูกห้องได้ไง"
"ถามพี่ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าค่ะ เจ้าขาบอกว่ามาหาพี่พายุแล้วเขาก็บอกทางมา ว่าแต่พี่ซ้อมเสร็จแล้วเหรอ"
"เสร็จแล้ว แต่เดี๋ยวจะออกไปดูไอ้ภูผา
