ตอนที่ 44
รักเหลือเกิน…แต่ไม่อาจจะใช้ชีวิตร่วมกัน
“ข้าจะพาเจ้าไปที่หนึ่ง…”
“ที่ใดหรือ…” นางเลิกคิ้วถาม ด้วยความสงสัย
จื่อรุ่ยยิ้มอ่อนโยน ทว่าไม่ตอบนางว่าจะพาไปที่ใด จากนั้นมือหนาได้จับข้อมือของนางเอาไว้ พานางมายังบนเขาสูงแห่งหนึ่งในเมืองกวางโจว
ภาพทิวทัศน์ ดวงอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า อันสวยงามปรากฎอยู่ในแววตาคู่งาม แสงสีทองปนส้ม สาดส่องกระทบกับต้นไม้บนพื้นล่าง ทิวทัศน์นี้ราวกับอยู่บนสวรรค์ก็ไม่ปาน
สายลมแผ่วเบา พัดเป็นระลอกคลื่นกระทบใบหน้างามมาเป็นระยะ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายและเย็นสบาย นางได้แต่คิดในใจ หากทิวทัศน์เช่นนี้คงอยู่ตลอดไป…คงจะดีไม่น้อย…
นางหลับตาพริ้มสูดเอาอากาศอันสดชื่นเข้าไปอย่างเต็มปอด ซึมซับเอาความทรงจำที่นี่ไว้ให้ได้มากที่สุด
“เจ้าชอบหรือไม่..” จื่อรุ่ยถามนางออกมาพร้อมกับยิ้มอ่อนโยน
เสียงจื่อรุ่ยทำให้นางหลุดจากภวังค์ ลืมตาขึ้น แล้วหันไปตอบเขา
“ข้าชอบ…”
จื่อรุ่ยยิ้มออก
