ตอนที่ 26 ถูกพิษ
ฉึก!
“จื่อรุ่ย!” ฉันเบิกตาโพลง ร้องออกมา ด้วยความตกใจ
ก่อนหน้านี้จื่อรุ่ยโผเข้ามาคว้าเอวของฉันเอาไว้ แล้วใช้ร่างเข้ามาบังตัวของฉันเอาไว้ พร้อมกับแลกดาบกับโจร
จื่อรุ่ยร่วงลงกับพื้นโดยมีฉันรับตัวของเขาเอาไว้ โจรผู้นั้นถือดาบข้างขวา บริเวณที่ถูกแทงน่าจะใกล้ตำแหน่งหัวใจ หรือไม่ก็ปอด
ทำยังไงดี ฉันไม่ใช่หมอ ฉันเป็นแค่คนเขียนนิยาย
“ท่านบ้าไปแล้วหรือจื่อรุ่ย เหตุใดมารับดาบแทนข้า” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ น้ำตาคลอเอ่อล้นพร้อมที่จะไหลออกมาอาบแก้มได้ทุกเมื่อ
“เจ้าเป็นเพียงผู้เดียวที่จะช่วยชาวเมืองได้ เจ้าไปเถิดไม่ต้องห่วงข้า ไปหลบให้ไกล เผื่อมีโจรย้อนกลับมาอีกครา” จื่อรุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
ในที่สุดน้ำตาที่เอ่อล้นกลับหลั่งไหลออกมา “ท่านจะตายอยู่แล้ว ยังมีใจห่วงผู้อื่นอีก ฮึก” ฉันสะอื้น
“ข้าเป็นองค์ชาย เกิดมาฐานะสูงส่ง แน่นอนว่าฐานะสูงส่ง ต่างมีภาระอันหนักอึ้ง สิ่ง
