8 ลูกค้าวีไอพี
1330 คำ
"ครับคุณไดจิ ผมแพทริค ส่วนนั่นโจเซฟ
แล้วก็เอริคเพื่อนผม"
"สวัสดีครับ"
ผมกล่าวทักทายพร้อมก้มหัวเล็กน้อย
"สวัสดีครับ/สวัสดีครับ"
ทั้งสองก็ทักทายผมกลับเช่นกัน
"เดือนหน้าผมอยากเหมาโซนvipทั้งหมดของผับคุณ ฉลองวันเกิดให้น้องสาวผม
ทางคุณสะดวงรึป่าว แต่น้องสาวผมกับเพื่อนๆยังไม่ถึง20นะ แต่เดี๋ยวผมเคลียร์ตำรวจเอง"
เพื่อนของแพทริคที่ชื่อโจเซฟพูดขึ้น
นัยต์ตาดุดันน่าเกรงขาม และมีความเป็นลูกครึ่งออกแนวอารมณ์มาเฟียนิดๆ
"คุณโจเซฟระบุวันที่มาเลยครับ ทางเราไม่มีปัญหา "
ผมตอบแบบนั้น เพราะทางผับก็มีคนทำแบบนี้บ่อยๆ
“ รายละเอียดของงานเดี๋ยวยังไง ผมจะให้ลูกน้องผมแจ้งรายละเอียดอีกที”
"ดื่มกับพวกเราหน่อยครับคุณไดจิ ผมชื่นชมผู้บริหารไฟแรงแบบคุณกับพี่ชายนะครับ อายุแค่นี้เองผมถือว่าเก่ง"
เด็กที่ร้านที่เข้ามาดูแล ชงแล้วยื่นเหล้าให้ผม
"ขอบคุณครับ"
ผมนั่งดื่มซักพักตามมารยาท ก่อนจะขอตัวออกมาทำงาน
"วันเกิดน้องสาวงั้นเหรอ ไม่อยากจะคิดใครได้เป็นน้องเขย กว่าจะผ่านด่านพี่ชายคงเละเป็นโจ๊กก่อนแน่ หน้าจะโหดไปไหน"
ผมกลับมาทำงานจนดึก และนอนนี่เลยเพราะขี้เกียจขับรถ ผมอยากทำงานหนักๆจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน คิดถึงแต่เด็กนั่นตลอดเลย
***************
"สวัสดีครับ น้องลินิณญ์"
ฉันถึงกับต้องถอนหายใจ เมื่อเพียงลงมาจากรถ ก็เจอกับพี่กวินเหมือนเขาตั้งใจมารอยังงั้น
"สวัสดีค่ะ พี่กวินมารอใครคะ"
ที่นี่มันโรงจอดรถ ปกติจอดแล้วก็ต้องเดินไปที่ตึกหรือม้านั่ง แต่นี่เขายืนพิงรถเลย
"รอน้องนั่นแหละ พี่ซื้อขนมเค้กเจ้าดังมาฝาก นี่พี่ยืนรอคิวตั้งนานเลยนะ "
พี่กวินยืนยิ้มกว้างส่งเค้กมาให้ฉัน
"ซื้อมาให้หนูทำไมคะ"
ฉันเริ่มหงุดหงิด เมื่อกำลังรู้สึกโดนตามติดชีวิต และรุกล้ำพื้นที่ความเป็นส่วนตัว จนมากเกินไป
"พี่ทำขนาดนี้ น้องลินิณญ์ยังไม่เข้าใจอีกเหรอครับ ว่าพี่กำลังจีบน้องอยู่นะ"
"แต่/อย่าเพิ่งปฏิเสธพี่ ให้พี่ลองได้จีบน้องก่อนนะครับ"
ยังไม่ทันที่ฉันจะได้อ้าปากพูดต่อ พี่กวินก็พูดดักฉันไว้แล้ว
"รับไปสิครับ ทานให้อร่อยนะ"
ฉันรับขนมจากพี่กวิน และรีบเดินขึ้นตึกไป
"เป็นอะไรหงุดหงิดแต่เช้า"
จูนทำหน้าสงสัย
"อะเอาไปกิน"
ฉันส่งถุงขนมเค้กให้จูน
"หืม...ไปได้มาจากไหน ร้านนี้ต้องต่อแถวซื้อนานเลยนะ แกก็ขยันไปยืนรอคิวเนาะ"
จูนทำหน้าตาตื่นเต้น และก้มมองขนมเค้กที่อยู่ในถุง แววตาดูเป็นประกายที่จะได้กินของอร่อย
"ยืนอะไรล่ะ พี่กวินซื้อมาให้"
ฉันตอบเพื่อนอย่างเซ็งๆ ไม่รู้จะวุ่นวายอะไรนักหนา ผู้หญิงก็มีเยอะแยะไม่ไปจีบ
"เฮ้ยจริงดิ ฉันว่าพี่กวินจีบแกแน่ๆเลย
เอาเลยลินิณญ์คนนี้ฉันเชียร์ ถึงจะดู bad ไปหน่อยแต่รวมๆแล้วคือดีมาก"
"แกก็เอาเองสิ ทำไมต้องมายัดเยียดให้ฉัน"
"ถ้าพี่เขาชอบฉัน คงไม่มีโอกาสได้ตกถึงแกหรอก"
"แต่ฉันไม่ชอบ"
"จ้าแม่คนสวยเลือกได้ ถ้าเหลือเลือกก็แบ่งมาให้เพื่อนบ้างเนาะ เพื่อนไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย"
จูนพูดกับฉันกึ่งประชด
"กว่าจะโผล่หัวมาได้นะมึง"
วันนี้ผมตื่นสาย เพราะเมื่อคืนนอนดึกกว่าจะมาถึงมหาวิทยาลัยก็เกือบ 10โมง
"เมื่อคืนนอนดึก เคลียร์งานกว่าจะเสร็จแถมนอนที่ผับอีก"
ผมตอบไอ้ซันเดย์
"สวัสดีค่ะพี่ไดจิ/สวัสดีค่ะพี่ไดจิ"
"สวัสดีครับน้องปลายน้องมะปราง วันนี้ไม่มีเรียนกันหรอครับ"
ผมทักทายแฟนเพื่อนต่อ
"วันนี้มีเรียนบ่ายค่ะ แต่มาพร้อมพี่สายธาร "
น้องปลายเป็นคนตอบ วันนี้พวกผมมีเรียนตอน 10โมงตรง
"มึงอย่าหักโหมมากไอ้ไดจิ มึงจะไปคิดมากทำไมวะแค่ผู้หญิงคนเดียว เดี๋ยวมึงก็เจอคนใหม่ อย่าผูกใจเจ็บกับน้องนักเลย"
อยู่ๆไอ้ปกป้องมันก็พล่ามขึ้น ทำให้ผมต้องหันไปมองหน้ามันอย่างคาดโทษ
"นี่พี่ไดจิมีความรักแล้วหรอคะ"
นั่นไง ไอ้พวกเพื่อนเวรนี่มันกะจะให้คนรู้ทั้งมหาลัยเลยหรือไง
"ไอ้สายธารยังไม่ได้เล่าให้น้องปลายฟังหรอครับ"
ไอ้ภูภูมิมันพูดต่อ
"ไม่ได้เล่าค่ะ เล่าให้ปลายฟังบ้างสิเผื่อปลายช่วยได้"
นั่นก็ชะโงกหน้ามาตั้งใจฟังไอ้ภูมิเป็นจริงเป็นจัง ก่อนที่มันจะชำเรืองดูผมเพียงเล็กน้อย และเล่าเรื่องของผมให้น้องๆฟัง
"เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละครับ ตอนนี้ไอ้ไดจิมันเสียเซลฟ์มากๆฮ่าฮ่าฮ่า"
เล่าเรื่องของผมอย่างละเอียดไม่พอ มันยังหัวเราะเยาะผมไปอีก
"ถ้าเป็นแบบนี้ อีกไม่นานพี่ไดจิต้องมีแฟนแน่ๆเลย"
มะปรางแฟนของไอ้ซันเดย์พูดขึ้นอย่างหยอกล้อ
"พี่ไม่เหมือนไอ้ซันเดย์กับไอ้สายธารหรอกนะครับน้องมะปราง พี่ยังไม่อยากผูกมัดกับใคร พี่ใช้ชีวิตของพี่แบบนี้ก็สะดวกดีแล้วครับ"
ผมเห็นเพื่อนผมหลงแฟนหนักมาก ผมไม่อยากเป็นแบบพวกมันหรอก เสียระบบผมหมด
"จริงๆหรอคะพี่ไดจิ แต่อาการของพี่มันเหมือนคนที่กำลัง ตามหาของหายนะคะ"
"จริงซะยิ่งกว่าจริงอีกครับน้องปลาย"
ผมตอบน้องไปตามความรู้สึก
"หนูไปนั่งรอพี่ในห้องชมรมไหมครับ เดี๋ยวเที่ยงพี่ไปหา"
ดูเพื่อนผมเถอะ พอมีแฟนแล้วพูดอ้อนแฟนซะเสียระบบหมด ถ้ามันพาน้องไปนั่งเรียนด้วยได้ ผมว่ามันคงทำไปแล้ว
"ก็ได้ค่ะงั้นมะปรางกับปลายจะซื้อข้าวรอนะคะ เดี๋ยวซื้อเผื่อพี่ๆทุกคนเลย จะกินอะไรไลน์มาบอกนะคะ"
แต่น้องปลายกับน้องมะปรางก็น่ารักจริงๆนั่นแหละ มันก็ไม่แปลกหรอกที่เพื่อนของผมจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
"น้องปลายครับพี่ได้ข่าวว่าปีนี้มีสาวๆแจ่มๆหลายคนเลย จริงไหมครับ"
ไอ้ภูภูมิถามน้อง
"จริงที่สุดเลยค่ะ ยิ่งน้องรหัสของปลายนะคะ สวยแบบตะโกนเลยค่ะ พวกเราคุยกันแล้วว่าน่าจะได้เป็นดาวคณะ"
"ขนาดนั้นเลยหรอครับ สงสัยเย็นนี้พี่ต้องไปดูแล้ว"
เมื่อก่อนคงเป็นผมที่ชวนเพื่อนๆไปนั่งเหล่สาว แต่ตอนนี้กลับไม่รู้สึกอยากไปดูเลย
"มึงไม่สนใจหรอวะไอ้ไดจิ ปกติกูเห็นมึงชอบนักแหละ"
ซันเดย์พูดขึ้น
"ไม่อะ"
ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ แถมยังรู้สึกว่าพอตัวเองขึ้นปี 4 แล้ว แก่กว่าน้องๆหลายปี เลยไม่อยากทำตัวแบบนั้นสักเท่าไหร่
"แต่น้องรหัสปลายสวยมากนะคะ ถ้าพี่ไดจิสนใจปลายช่วยจีบได้นะ"
"ไม่ดีกว่าครับ จีบให้ไอ้ภูมิกับไอ้ป้องเถอะ"
ผมบอกปัดน้อง ผมไม่มีกระจิตกระใจทำอะไรมาหลายวันแล้ว
"งั้นพวกพี่ไปเรียนนะครับ มาหอมที"
"พี่สายธารอายคนอื่นบ้าง"
"นะครับ พี่คิดถึง"
พวกผมได้แต่สายหัวให้กับไอ้คนคลั่งเมีย
หลังจากนั้นพวกผมก็เข้ามาเรียน
- ผู้เขียน
