ความหงุดหงิด ความเดือดดาลทำให้หัสบรรณต้องกระแทกเท้าเดินออกจากห้องนอน ระหว่างทางก็สวนทางกับบิดาที่นั่งรถเข็นผ่านมาพอดี
“เป็นอะไรไปน่ะตาหัส หน้าตาเหมือนโกรธใครมาสักสิบปี”
ชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอด และพยายามสะกดกลั้นโทสะเอาไว้อย่างสุดกำลัง
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณพ่อ ผมสบายดี”
“ไม่จริงหรอก หรือว่าไร่ของเรามีปัญหาอีกแล้ว”
หัสบรรณรีบส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไร่ของเรากำลังไปได้ด้วยดีครับ ทางธนาคารยอมปล่อยเงินกู้ก้อนใหม่ให้กับเราแล้วครับ”
แถมยังไม่คิดดอกเบี้ยสามปีแรกอีกต่างหาก ชายหนุ่มระบายยิ้ม เมื่อเห็นบิดาถอนใจออกมาอย่างโล่งอก
“แปลกนะ ตอนแรกคุณเจอรัลด์ค้านการกู้เงินของเราหัวชนฝา แต่ตอนนี้ให้กู้ แถมยังไม่คิดดอกเบี้ยสามปีแรกอีก”
“คงเป็นเพราะประวัติการผ่อนชำระของเราดีมั้งครับพ่อ”
หัสบรรณเลือกที่จะไม่บอกเรื่องที่ญาดามินทร์ตัดสินใจทำลงไป
“พ่อก็คิดว่าอย่างนั้น” อดิสรหัวเราะอย่างพึงพอใจ ก่อนจะพูดต่อ “ร
