เจอรัลด์โยนโทรศัพท์มือถือทิ้งไว้ข้างตัวอย่างไม่ไยดี ร่างกายกำลังเต็มไปด้วยความหิวกระหาย รสชาติหวานล้ำจากกายสาวของญาดามินทร์ทำให้เขาโหยหาตลอดเวลา แต่มันจะต้องไม่ใช่คืนนี้ เขาจะต้องทำให้หล่อนรู้ว่า หล่อนไม่ใช่สิ่งจำเป็นในชีวิตของเขา ไม่มีหล่อนเขาก็อยู่ได้
“ท่านจะออกไปหาคุณญาดาหรือครับ”
คนสนิทที่เป็นคนขับรถไปรับญาดามินทร์มาสังเวยให้เขาทุกคืนเอ่ยถาม แต่ก็ต้องรีบก้มหน้าหลบตาเมื่อถูกผู้เป็นนายจ้องเขม็งอย่างไม่พอใจ
“ทำไมฉันจะต้องออกไปหาแม่นั่นด้วย”
“เอ่อ... ก็ผมเห็นท่านมีคุณญาดาทุกคืน”
“แต่คืนนี้ไม่ใช่ ฉันเบื่อแม่นั่นแล้ว จำใส่หัวเอาไว้ด้วย”
ชายหนุ่มตะโกนใส่หน้าลูกน้องอย่างเดือดจัด ก่อนจะกระแทกเท้าเดินออกไปขึ้นรถ ไม่นานรถคันงามก็แล่นออกไปปานเหาะได้
“เป็นอะไรของเขาอีกนะ” คนเป็นลูกน้องรำพึง สีหน้างุนงงไม่หาย
“บ่นอะไรพี่”
สาวใช้ที่เพิ่งเดินเข้าไปเก็บเศษแก้วในห้องทำงานของเจอรัลด์เดินออกมาได้
