“รออีกนิดนึงได้ไหมคะ พี่วัตเป็นคนโมโหร้าย น้องดาเป็นห่วง กลัวว่าพี่หนึ่งจะมีอันตราย”
“พี่ไม่อยากรอเลย หากน้องดาขอ ก็ได้ครับ แต่น้องดาต้องสัญญาว่าจะหมั่นออกมาหาพี่บ่อยๆ นะครับ มาให้พี่ชื่นใจให้หายคิดถึง”
ชายหนุ่มคลอเคลียแก้มนวลออดอ้อนอย่างมีชั้นเชิง
“น้องดาจะพยายามค่ะ”
เพียงแค่นี้ไวกูรณ์ก็กระตุกยิ้มรู้แล้วว่าพีรดาจะต้องออกมาหาเขาอีกแน่นอน…
ทางด้านสายันต์หัวเราะลั่นเมื่อตอนนี้ศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขากำลังวุ่นกับการแก้ปัญหาครอบครัว
“ฮ่าๆๆ เธอนี่ยอดเยี่ยมจริงๆ ไม่เสียแรงที่ฉันไว้ใจ ยิ่งนังน้องสาวของไอ้ภวัตมันบ้าผู้ชายเท่าไหร่ ไอ้ภวัตมันก็ต้องยุ่งกับการเคลียร์ปัญหาของน้องมัน ฉันก็จะยิ่งรวย ขนของได้สะดวกยิ่งขึ้น”
สายันต์พูดอย่างกระหยิ่ม
“แล้วรางวัลของฉันล่ะคะนายหัว” หญิงสาวออดอ้อนขอรางวัล
“เธอนี่น่ารักจริงๆ”
“ขอบคุณที่ชมค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรหรอกค่ะ แค่ใช้ปากให้เป็นประโยชน์เท่านั้นเอง”
