“โอ๊ย! เจ็บนะอีตาบ้า ถ้าเค้าไม่ยอมให้กันท่าออกไปล่ะ ดูๆ ไป พี่สาวนายท่าจะชอบพี่ชายฉันนะนั่น” วนิดาแสดงความคิดเห็นอย่างใจคิด
“ไม่รู้ละ พี่ชายเธอน่ากลัวซะขนาดนั้น”
“จริงๆ แล้วพี่หนึ่งกับพี่สองใจดีนะ”
วนิดากอดอกชมพี่ชายทั้งสอง
“อ้าว... ไหงเมื่อกี้พูดอีกอย่างล่ะ”
ภูวดลดึงผมเปียของเด็กสาวอีกรอบ วนิดาหันมาบิดแขนชายหนุ่มจนเขียว
“โอ๊ย!!! เจ็บนะยัยเบื๊อก”
“เออ... จะได้รู้ว่าคนอื่นเจ็บเป็นไง ดึงอยู่ได้”
เด็กสาวมองอีกฝ่ายสายตาวิบวับ เธอกับภูวดลเจอกันโดยบังเอิญ เธอกับเขาอายุเท่ากัน เขาเรียนอยู่ปวช. ปี3 เธอเรียนอยู่ม.6 การเจอกันครั้งแรกจะเรียกว่าความบังเอิญหรืออะไรไม่ทราบได้ เธอกับเขาเดินชนกัน ก่อนจะมีปากเสียง แล้วมีวัยรุ่นคนหนึ่งมากระชากกระเป๋าโทรศัพท์ที่เธอห้อยคล้องคอเอาไว้ ภูวดลจึงวิ่งกวดตามไปเอาคืนให้ หลังจากนั้นเธอกับเขาจึงได้ทำความรู้จัก จนรู้ว่าครอบครัวไม่ลงรอยกัน ภูวดลกับวนิดาคิดเหม
