“ไปหลายวันหรือเปล่าคะ” พีรดาถามด้วยหัวใจเต้นแรง
“น่าจะหลายวันอยู่ ยังไงฝากพี่สะใภ้ด้วยนะ”
“พี่อรไม่ได้ไปด้วยเหรอคะ” พีรดาเงยหน้าถามพี่ชายอย่างสนใจ
“เปล่า พี่ไม่อยากให้ไป ทางค่อนข้างลำบาก ช่วงนี้ฝนตกด้วย”
“รับรองจะดูแลให้เป็นอย่างดีเลยค่ะพี่วัต” พีรดาพูดยิ้มๆ
“แล้วไอ้ภูมันหายออกจากบ้าน ไม่กลับมากี่วันแล้วนี่”
เขาอดถามถึงน้องชายคนเล็กไม่ได้
“สองวันแล้วค่ะพี่วัต” พีรดาเองก็เป็นห่วงน้องชายไม่แพ้กัน
ภวัตมีสีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย แต่ก็ไม่พูดอะไรเรื่องน้องชายคนเล็กอีก
“ภูคงไม่เป็นไรหรอกค่ะ ปกติไปค้างบ้านเพื่อนเป็นประจำอยู่แล้ว”
พีรดาเห็นใบหน้าเป็นกังวลของพี่ชาย เธอจึงพูดให้พี่ชายสบายใจ ด้วยความที่ภวัตเกิดเป็นพี่ชายคนโตต้องรับผิดชอบดูแลน้องๆ ช่วยงานบิดาตั้งแต่เด็ก เขาจึงไม่เคยแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น พีรดารู้ดีว่าพี่ชายรู้สึกเช่นไรเพราะอยู่กันมาหลายปี แม้จะไม่ได้ใกล้ชิดเหมือนพี่น้
