“คุณอรหนีค่ะ”
เขมจิราคว้ามือของอรนภัสรีบพาหนี
“อุ๊ย! เจ็บจัง” เขมจิราแกล้งหกล้มทำเป็นเจ็บข้อเท้า
“คุณเขมเป็นยังไงบ้างคะ”
“พวกมันมาแล้ว เขมไม่เป็นไรค่ะ คุณอรรีบหนีไปก่อนเร็วค่ะ”
เขมจิรารีบผลักร่างของอรนภัส และวิ่งหนีขากะเผลกๆ หลบ อรนภัสจะวิ่งตามเขมจิราก็มีคนมาขวางเอาไว้ จึงจำต้องวิ่งหนี ในใจคิดเป็นห่วงเขมจิราเพราะอีกฝ่ายขาแพลง
“จะหนีไปไหนจ๊ะน้องสาวคนสวย”
พวกมันล้อมหน้าล้อมหลังเธอ ก่อนพุ่งตัวเข้าใส่
“กรี๊ดดดดด! ปล่อยนะ”
อรนภัสกรีดร้องอย่างตกใจสุดขีด ดิ้นหนีอย่างหวาดกลัว
“ฤทธิ์มากนักนะ”
มันใช้มือหยาบหนาตบเธอจนเลือดกบปาก อรนภัสลนลานคลานหนี นึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์และสามี ถ้าตอนนี้ภวัตอยู่ก็คงดีไม่น้อย
“ปล่อยนะ ปล่อย” อรนภัสเตะพวกมันเมื่อมันทำท่าตะครุบเธอ
“โอ๊ย! นังนี่ ฤทธิ์มากแบบนี้เดี๋ยวมีผัวสักสิบยี่สิบคน จะได้สิ้นฤทธิ์”
พวกมันตบเธออีกรอบ ก่อนจะกระแทกท้องน้อยจนหญิงสาวจุก
