“ขยันเสียจริง” ภวัตพูดยิ้มๆ
“ในสวนของพี่วัตมีมังคุดเยอะมาก นี่ถ้าอรไม่มีวัตถุดิบขนาดนี้ก็คงไม่มานั่งทำหรอกค่ะ เพราะมันต้องไปหาซื้อค่อนข้างมาก”
เธอพูดออกตัวอมยิ้มให้เขาอย่างน่ารัก
“ตกลงพี่สนับสนุน ขาดเหลืออะไรให้บอกมา ตอนแรกพี่จะตัดต้นไม้พวกนี้ทิ้งเพราะราคาถูก ให้ผลก็ไม่คุ้ม ว่าจะปลูกยางพาราแทน แต่พอได้อ่านข้อมูลที่อรหามาพี่เลยล้มเลิกความตั้งใจเดิม”
“ยางพาราบางทีอรว่าราคามันไม่แน่นอนนะคะ ถ้าเราปลูกอะไรที่กินได้ คนต้องบริโภคอาหารทุกวัน น่าจะทำรายได้ให้เราได้ดีกว่าค่ะ ส่วนนี่น้ำยาบ้วนปากสูตรใหม่ของอรค่ะ ทำจากสมุนไพรในไร่ของเรา”
ภวัตหยิบขวดเล็กๆ ที่บรรจุน้ำยาบ้วนปากขึ้นมา เขาเปิดฝาดมกลิ่นดู พยักหน้าพึงพอใจ
“ตอนนี้อรว่าเรายังไม่ต้องทำขายนะคะพี่วัต เราลองเอาไปให้คนงานใช้ดู คนงานจะได้ประหยัดค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับของใช้จำเป็นพวกนี้ด้วย อีกอย่างเราต้องมีกลุ่มตัวอย่างทดลองความพึงพอใจ เมื่อรวบรวม
