หล่อนคงมาสุดทางเสียแล้ว ประโยคนี้วนเวียนอยู่ในหัวของดอกรักทุกลมหายใจเข้าออก
“หล่อนท้องกับใคร” ประโยคของสามีทำให้ดอกรักน้ำตานองหน้า
“คุณพี่ไม่ถามสักคำว่าน้องเป็นอย่างไรบ้าง กลับมาถามว่าท้องกับใคร น้องเป็นเมียของใครกันเล่าเจ้าคะ” ดอกรักปากคอสั่นไปหมด พิตรนั้นมองหลวงอัฐอย่างเกลียดชัง พอกันที หล่อนจะไม่ทนอีกแล้ว
“ใครยุแยงคุณหลวงมาอีกล่ะเจ้าคะ ถึงได้พูดจาเหมือนคนไม่มีความคิดเช่นนี้” พิตรด่าหลวงอัฐด้วยความโกรธ ทำคุณหนูของหล่อนจนแท้งลูกยังไม่สำนึกผิดสักนิด มีผัวผิดคิดจนตัวตายจริงๆ
เพี้ยะ!!! เสียงเพี้ยะดังขึ้น ใบหน้าของพิตรหันไปตามแรงตบ
“มึงเป็นแค่บ่าว ริมาปากดีกับกู อยากโดนกระทืบตายรึไง” ประโยคนั้นของสามีทำให้ดอกรักยกมือขึ้นทาบอก หล่อนไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขาจะเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้
“คุณพี่อย่ามาทำบ่าวของน้องนะเจ้าคะ หากคุณพี่หวาดระแวงแลคิดว่าลูกในท้องมิใช่ลูกของคุณพี่ น้องก็คงไม่มีอะไรต้องพูด
