เพราะคนที่เรือนนี้มิมีใครชอบหล่อนเลยสักคน หล่อนเหมือนอยู่ผิดที่ผิดทาง ถึงแม้ว่าหล่อนจักมิได้ทำอันใดเสียหาย คนพวกนี้ก็หาเรื่องจะเล่นงานหล่อน ดังนั้นเอื้อจึงฝากยามากับทศและน้องสาวฝาแฝดทั้งสองของทศที่สนิทสนมกับดอกรักพอสมควรเพราะไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง
หลวงอัฐกลับมาในคืนนั้นก็เมามาย ก่อนที่อีกสามวันต่อมาเขาจะไปราชการต่างเมืองจริง ๆ
ในขณะที่หลวงอัฐยังไม่กลับจากราชการงานเมือง ดอกปีบก็คอยกลั่นแกล้งหาเรื่องนายบ่าวทั้งสองสารพัด แต่พิตรสู้ยิบตา
“คุณหนูเจ้าขา คุณหนูไหวไหมเจ้าคะ”
“ไหวจ้ะ” อาการของดอกรักดีขึ้นมากแล้ว หล่อนจะออกเดินทางในเร็ววัน ยิ่งหลวงอัฐไม่อยู่เช่นนี้ก็ยิ่งดี
แต่ในวันที่ดอกรักกำลังจะเดินทาง หลวงอัฐกลับมาเสียก่อน เขาเห็นเข้าก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“อยากหนีตามชู้เช่นนั้นรึแม่ดอกรัก หล่อนนี่มันไม่มียางอายเอาเสียเลย”
“น้องมิได้มีชู้นะเจ้าคะ”
“ถ้ามิได้มีชู้ก็ต้องแสดงความจริงใจออกมา”
