“คุณพี่ คุณพี่ไม่เชื่อน้องแต่เชื่อนัง คุณดอกแก้วมากกว่าหรือเจ้าคะ” ดอกปีบหลุดคำว่านังออกมา แต่พอเจอสายตาดุ ๆ เข้า หล่อนก็ต้องเปลี่ยนสรรพนามเรียกดอกแก้วเสียใหม่
“คุณพี่เจ้าขา ทูนหัวของน้อง ช่างเป็นคนดีมีความยุติธรรมเสียจริงเจ้าค่ะ” ดอกแก้วแกล้งเยินยอพี่เขย และเห็นท่าทีชอบอกชอบใจของอีกฝ่ายเสียนักหนา บ่งบอกได้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนบ้ายอ ไม่รู้ว่าพี่สาวของหล่อนออกเรือนกับคนเช่นนี้ไปได้อย่างไรกัน
“คุณพี่ คุณพี่กำลังโดนคุณดอกรักหลอกอยู่นะเจ้าคะ”
“แม่ดอกปีบหาว่าคุณพี่โง่เจ้าค่ะ” ดอกแก้วพูดแล้วแอบขำ ยิ้มเยาะส่งไปให้ดอกปีบ
“หล่อนเก็บข้าวของของหล่อน ย้ายกลับไปที่เรือนเล็กประเดี๋ยวนี้แม่ดอกปีบ อย่าให้ต้องพูดซ้ำสอง” เสียงเข้มและแววตาดุดันของหลวงอัฐ ทำให้ดอกปีบต้องกระแทกเท้าเดินกลับไปที่ห้อง ก่อนจะเอาหมอนมากดใบหน้าเอาไว้แล้วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง
“คุณดอกปีบเจ้าขา จะทำเยี่ยงไรดีเจ้าคะ”
“ทำเยี่ยงไรเล่า ก
