ผู้เป็นอามิเคยห้ามปรามจริงจัง ยิ่งอาอินของหล่อนนั้นกลับสนับสนุนเสียอีก บอกว่าเป็นการเอาตัวรอดอย่างหนึ่ง แต่มิได้ให้หล่อนใช้ความรุนแรงมากกว่าเหตุผล ต้องดูสถานการณ์ด้วย หากจวนตัวจะโดนทำร้ายก็ให้สู้ยิบตา
“พวกหล่อนเป็นแค่บ่าว กล้าทำร้ายเมียของคุณหลวงอัฐ เจ้าของบ้านหลังนี้เชียวรึ ฉันจะบอกให้คุณพี่ไล่พวกหล่อนออกไปให้หมด” ประโยคของดอกแก้วทำให้บ่าวทุกคนหัวหด แม้แต่สาลี่เองที่ฮึดฮัดขัดใจ เหมือนกับว่าไม่อยากยินยอม
“หล่อนไปบอกคุณพี่ซิว่าในห้องครัวไม่มีวัตถุดิบทำแกงอันใดเลย เพราะบ่าวไพร่ในเรือนตบตีกันจนครัวเละ” ดอกแก้วหันไปสั่งลำเจียกซึ่งหล่อนยังไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชื่อกระไร แต่อาศัยว่าหากมีใครเรียกชื่อของอีกฝ่าย หล่อนก็จะจำเอาไว้
“เจ้าค่ะคุณดอกแก้ว” ลำเจียกไม่ได้เข้าไปช่วยดอกแก้ว แต่กลับนิ่งเฉย มองดอกแก้วอย่างสงสัยว่าเหตุใดกลับมาครานี้เมียแต่งของคุณหลวงอัฐถึงได้ดูร้ายกาจกว่าเก่านัก
“หยุดนะนังลำเจียก
