“ลูกรักพี่เกื้อ สักวันความดีของลูกจักต้องเอาชนะใจพี่เกื้อได้เจ้าค่ะ” สายบัวยังดื้อดึง แต่หล่อนทำเช่นไรเกื้อก็ยังเฉยเมยกับหล่อนเช่นเดิม เขาทำเหมือนกับว่ามิได้มีหล่อนเป็นภรรยา นั่นยิ่งทำให้สายบัวอยากเอาชนะมากยิ่งขึ้น แต่ยิ่งทำเช่นนั้นหล่อนก็ยิ่งทุกข์ทรมานใจเป็นที่สุด
สายบัวมาอยู่ที่เรือนของเกื้อก็ต้องทำงานทุกอย่าง เพราะหล่อนอยากเอาใจพ่อแม่สามีและสามี แต่ดูเหมือนกับว่าสิ่งที่หล่อนทำจะไร้ค่าเพราะมิมีใครเห็นหัวหรือสนใจ
บิดามารดาของเกื้อเองก็นึกสงสารและเห็นใจสายบัวยิ่งนัก แต่ในเมื่อลูกชายไม่รักไม่ชอบก็ไม่อยากบังคับกันอีก ทั้งสองจึงวางเฉยเสีย ไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตครอบครัวของลูกอีกต่อไป
สายบัวเริ่มตระหนักแล้วว่าความอยากเอาชนะของหล่อนทำให้หล่อนไม่มีความสุขเอาเสียเลย มันทำให้หล่อนเริ่มหันกลับมามองตัวเอง เมื่อมั่นกลับมาจากปีนัง และอีกฝ่ายเข้ามาในชีวิตของหล่อนอีกครั้ง
มั่นเคยตามจีบหล่อนอยู่
