“แล้วถ้าหากคุณพี่ไม่ยอมเลิกกับหล่อน แลแม่ดอกปีบไม่ยอมรับเงินล่ะแม่พิตร ฉันจะทำอย่างไร ไม่มีอะไรทุกข์ใจไปกว่าสามีนอกใจไปมีเมียน้อยดอกนะแม่พิตร ฉันไม่คิดเลยว่าคุณพี่จะทำกับฉันได้ถึงเพียงนี้ ฉันคิดว่าคุณพี่จะเหมือนกับเจ้าคุณพ่อเสียอีกที่รักเดียวใจเดียวไม่เคยมีหญิงอื่นให้คุณหญิงแม่ต้องช้ำใจ” เมื่ออยู่กับสองคน ดอกรักจึงกล้าที่จะร้องไห้ออกมาให้พิตรได้เห็น แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น หล่อนจะไม่เสียน้ำตาให้ใครสมเพชเวทนาเด็ดขาด
“คุณหนูใจเย็น ๆ ก่อนนะเจ้าคะ อย่าเพิ่งคิดอะไรในแง่ร้ายเลยเจ้าค่ะ บางทีคุณหลวงอาจจะแค่หลงใหลได้ปลื้มไปกับแม่นั่นประเดี๋ยวประด๋าวก็เป็นได้ พอตาสว่างก็อาจจะไม่สนใจไยดีอีก คุณหนูของบ่าวต้องอดทนเอาไว้ก่อนนะเจ้าคะ ต้องใจเย็นให้เหมือนน้ำแข็ง” ประโยคของพิตรทำให้ดอกรักมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง ถ้าหลวงอัฐกับหล่อนไปกันไม่รอดจริง ๆ หล่อนก็จะขอแยกทางกับเขา กลับไปอยู่ดูแลปรนนิบัติรับใช้บิดามารดาแล
