ดอกปีบหันมามองแล้วเหยียดยิ้ม หล่อนในเวลานี้แต่งตัวสวยด้วยเสื้อผ้าเนื้อดี แตกต่างจากดอกปีบเด็กสาวกำพร้าก่อนหน้านั้นอย่างสิ้นเชิง
ดอกรักน้ำตาซึม หรือว่าหลวงอัฐจะสิ้นรักหล่อนเสียแล้ว หล่อนเฝ้าถามตัวเองซ้ำ ๆ แต่กลับไม่ได้รับคำตอบ
“โธ่... คุณหนูเจ้าขา อย่าร้องไห้เลยนะเจ้าคะ”
“หรือว่าฉันจะหมดความหมายแล้วแม่พิตร คุณพี่ไม่สนใจไยดี แลหมดรักฉันแล้วกระนั้นหรือ เหตุใดถึงได้ไม่สนใจกันเยี่ยงนี้” ดอกรักทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างหมดเรี่ยวหมดแรง หล่อนแอบไปดูสามีพลอดรักกับดอกปีบแล้วช้ำใจยิ่งนัก
ดอกปีบนั้นจริตจะก้านแพรวพราว เอาอกเอาใจเก่ง จะให้หล่อนมีท่าทีเช่นนั้นหรือทำอะไรบัดสีกับสามีเช่นนั้นหล่อนทำไม่ได้และทำไม่เป็น
ดอกรักหนีกลับขึ้นเรือนหลังจากแอบมองการกระทำของสามีกับเมียน้อยแล้วรับไม่ได้ ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าหลวงอัฐที่แสนดีของหล่อนจะมีรสนิยมทางเพศที่ดูรุนแรงและดิบเถื่อนเช่นนี้ อีกทั้งคำพูดคำจาก็แ
