วันรุ่งขึ้นสองนายบ่าวก็ออกไปเที่ยวงานวัดกันตามที่เคยคุยกันเอาไว้ ดอกแก้วชวนบ่าวในบ้านคนอื่นไปด้วย อาจเพราะดอกแก้วชอบเที่ยวเตร่ แลอยู่ไม่ติดบ้าน การได้ท่องเที่ยวดูโน้นดูนี่คือกำไรชีวิตสำหรับหล่อน
บรรยากาศในในงานวัดเต็มไปด้วยความสนุกสนาน มีการละเล่นมากมาย มีขนมและอาหารหลายชนิดวางขายอยู่เป็นจำนวนมาก ดอกแก้วเพลิดเพลินกับการรับประทานขนมหลากหลายจากแม่ค้าที่ทำใส่กระทงเอาไว้อย่างสวยงาม
“อุ๊ยตาย ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษเถิดหนา ฉันไม่เห็นแม่ดอกแก้วจริงๆ” น้ำเสียงยียวนกวนประสาทนี้ไม่ใช่ใครนอกจากสายบัว หล่อนเดินมาชนจนขนมที่ดอกแก้วกำลังถืออยู่กระเด็น
“ไม่เห็นหรือตั้งใจชนกันแน่”
“เรื่องใส่ความต้องยกให้หล่อนสินะ บอกว่าไม่ได้ตั้งใจก็จักให้ตั้งใจเสียให้ได้”
“กล้าสาบานไหมเล่า ว่าไม่ได้ตั้งใจ ถ้าตั้งใจขอให้ขึ้นคาน”
“นี่แก! นัง” สายบัวแทบเต้น
“คุณหนูสายบัวคนสวยเหตุใดจึงพูดไม่เพราะเอาเสียเลย” ดอกแก้วลอย
