“เจ้าค่ะคุณอิน” อินพูดแล้วอมยิ้มในหน้าเมื่อคิดอะไรขึ้นมาได้
“คุณอินยิ้มด้วยเหตุอันใดหรือเจ้าคะ คุณหนูดอกแก้วไม่สบายเช่นนี้มันเป็นเรื่องไม่ดีมิใช่หรือเจ้าคะ”
“ในระหว่างที่เราไปงานหมั้นแลงานแต่งของแม่ดอกรัก ก็ให้พ่อเกื้อดูแลแม่ดอกแก้วเสียสิ เขาเป็นคู่หมายกันมิใช่รึ ถึงแม่ดอกแก้วจักปฏิเสธ แต่ความจริงแล้วแม่ดอกแก้วก็ถูกจองตัวมานานหลายปีแล้ว แม่ดอกแก้วน่ะเล่นตัว มิเช่นนั้นคงออกเรือนไปเสียแล้ว จริง ๆ แล้วจักไปสนใจหญิงอื่นทำไมกัน พ่อเกื้อไม่สนใจเสียอย่างหากออกเรือนกันไปแม่สายบัวก็ต้องเลิกราไปเอง”
“มิได้เจ้าค่ะคุณอิน คุณสายบัวประกาศต่อหน้าคุณหนูว่าถึงแม้จักแต่งงานกันก็จะแย่งคุณเกื้อไปให้ได้เจ้าค่ะ”
“ผู้หญิงกระไรหน้าด้านเสียจริง” อินยกมือขึ้นทาบอก มิเคยพบเคยเห็นผู้หญิงหน้าหนาเช่นนี้มาก่อน
“เรื่องแม่สายบัวช่างมันก่อน ตอนนี้ก็ถึงเพลาที่พ่อเกื้อกับแม่ดอกแก้วจักต้องออกเรือนกันได้แล้ว เรื่องไหนเข้า
