“พ่อกับแม่ทำไมไม่รู้จักหวงลูกสาวบ้างนะ” ลลินบ่นเล็กน้อย เพราะตอนนี้เหมือนกับว่าเธอตกอยู่ในกำมือของเขาแล้ว จะบีบก็ตาย จะคลายก็รอด ถึงแม้ว่าเธอจะคิดถึงเขามากเช่นกัน แต่เธอไม่รู้เลยว่าตนเองจะต้านทานความปรารถนาของเขาได้หรือไม่ นี่คือสิ่งที่เธอไม่มั่นใจจริงๆ ส่วนคนเจ้าเล่ห์ก็มองมาที่เธออย่างมีความสุข ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ เธออาจจะไม่อยากจะได้คนเจ้าเล่ห์อย่างเขาเถอะ คนอะไรเจ้าเล่ห์หน้าไม่อาย ไปขอพาลูกสาวเขามาค้างอ้างแรม แบบนี้ใครๆ เขาก็รู้สิว่าเธอและเขามาทำอะไร แค่คิดว่าต้องกลับไปสู้หน้าบิดามารดา แค่นี้ลลินก็อายมากเหลือเกิน
“ท่านไม่หวง เพราะว่าท่านอาจจะอยากได้หลานก็ได้ ยิ่งโรงงานเดินเครื่องเร็วเท่าไหร่ มันก็ยิ่งมีหวังว่าจะได้ผลผลิตมากขึ้นเท่านั้น” ชายแดนเอ่ยออกมาด้วยท่าทางภาคภูมิใจ ส่วนลลินต้องถอนหายใจออกมาในคำเปรียบเปรยของเขา เขาก็เปรียบเปรยมาได้นะ เปรียบตัวเธอและเขาว่าคือโรงงานผลิตลูก เอากับเข
