กับดักรัก...รอยเสน่หา

สานสัมพันธ์...2

ชายหนุ่มไม่ได้สงสัยแต่อย่างใด เขายกแก้วไวน์ขึ้นจิบ พร้อมกับมองคนตรงหน้าที่เริ่มเมาแล้วเล่าเรื่องราวตั้งแต่สมัยจบมัธยม ชายหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่า เขาไม่สามารถละสายตาจากหญิงสาวได้เลย ทำไมเมื่อก่อนเขาถึงมองข้ามลลินไปได้ ชายหนุ่มได้แต่คิดโมโหตัวเอง

“รู้มั้ยว่าเราต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนที่จะบอกความรู้สึกของเรากับแดน” อยู่ดีๆ ลลินก็กล่าวถึงเรื่องความหลังที่เธอเคยสารภาพรักกับเขาขึ้นมา

“ไม่รู้สิ” ชายแดนแสร้งทำมึน เขาอยากรู้ว่าลลินจะเอ่ยอะไรขึ้นมาอีก

“เราชอบแดนมาก แต่เราบอกแดนไปเท่านั้นแหล่ะ แดนปฏิเสธเราอย่างไม่มีเยื่อใย รู้มั้ยว่าเราเสียใจแค่ไหน” เสียงของหญิงสาวเริ่มบ่งบอกว่าเธอกำลังถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

“เราขอโทษนะ สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น ต่อจากนี้เราหวังว่าลินจะกลับมาเป็นเพื่อนกับเราได้” ชายแดนเอ่ยความรู้สึกออกมา นี่คือความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจของชายหนุ่มมาตลอดเช่นกัน

“เราไม่อยากเป็นเพื่อนกับแดนแล้ว เราอยากเป็นมากกว่านั้น” ลลินเอ่ยออกมาเสียงยานคางอย่างชัดเจน ไวน์ราคาแพงถูกส่งเข้าไปในโพรงปากหวานเพื่อไม่ต้องการให้ตนเองสร่างเมา เพราะถ้าสร่างเมาเธออาจจะไม่มีความกล้าที่จะทำเช่นนี้อีกแล้ว

“เราว่าลินเมาแล้วนะ ให้เราไปส่งลินที่ห้องดีกว่ามั้ย” ชายแดนไม่อยากฉวยโอกาสตอนที่เพื่อนเมา แต่เป็นลลินที่ไม่ยอมกลับไปที่อพาร์ทเม้นท์ของเธอ

“ไม่เอาหรอก แดนเอาแต่ผลักไสเรา เมื่อไหร่แดนจะมองเราเป็นผู้หญิงซะที ไม่ใช่มองเราเป็นเพื่อนผู้หญิงที่น่าสงสารคนหนึ่งเท่านั้น” ลลินยังคงเอ่ยออกมาด้วยความน้อยอกน้อยใจ ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขาถูกกักเก็บไว้ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมา ตอนนี้เธอได้ระเบิดมันออกมาเรียบร้อยแล้ว

“ลินเมามากแล้ว ไว้ตอนสร่างเมาเราค่อยคุยกันดีกว่านะ” ชายแดนพยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบ เขาเชื่อว่าเมื่อลลินได้สติขึ้นมาเธออาจจะเสียใจที่ทำแบบนี้

“เราไม่เมา สิ่งที่เราพูดมาทั้งหมดนี่คือความรู้สึกจริง แดนอย่ามาหลอกให้เรากลับไป แล้วแดนก็จะหายไปจากชีวิตเราอีกครั้ง เราไม่ยอมหรอกนะ” ลลินยังคงไม่ยอมทำตามที่ชายหนุ่มขอร้อง เธอเริ่มเข้าหาชายหนุ่มเรื่อยๆ ตอนนี้ร่างบางเกาะแขนชายหนุ่มไว้แน่น เพราะกลัวว่าเขาจะผลักไสเธอออกไปอีก

“เราไม่ได้หลอกลินนะ ถ้าลินหายเมาแล้วลินจะเสียใจ” ชายแดนพยายามที่จะไม่ล่วงเกินหญิงสาว แต่ดูท่าแล้วว่าสาวเจ้าจะไม่ยอมอย่างแน่นอน

“ไม่มีทาง เราไม่มีวันเสียใจในสิ่งเราได้ตัดสินใจไปแล้ว” ลลินรีบสวมกอดชายหนุ่มทันที ตอนนี้หญิงสาวไม่สามารถควบคุมตนเองได้ เธอต้องการเพียงเพื่อจะเข้าไปอยู่ในใจชายหนุ่มเท่านั้น

“แต่นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ แล้วนะลิน ลินต้องตั้งสติสิ” ชายแดนเสียงเข้มใส่หญิงสาว

ลลินไม่สนใจในคำทัดทานของชายหนุ่มแม้แต่น้อย เธอสวมกอดชายหนุ่มไว้ด้วยความคิดถึงที่ถูกเก็บไว้นานแสนนาน ชายแดนพยายามแกะมือเล็กของหญิงสาวออก แต่เธอก็สู้ไม่ถอย เธอไม่ยอมปล่อยมือจากเขา ตอนนี้ลลินต้องการเพียงไออุ่นจากร่างสูงเท่านั้น

“ปล่อยนะลิน ก่อนที่เราจะคุมตัวเองไม่ได้แล้วลินจะต้องเสียใจ” ชายแดนเอ่ยเสียงเครียด ตอนนี้ร่างนุ่มนิ่มของหญิงสาวกำลังทำให้ชายหนุ่มหายใจติดขัดขึ้นมาทันที เขาไม่รู้ว่าเขาจะควบคุมตนเองได้นานแค่ไหน ตอนนี้ร่างนุ่มนิ่มที่พยายามกอดเขาอยู่กำลังทำให้ความเป็นชายของเขาตื่นขึ้นมาอย่างที่เขาไม่สามารถควบคุมมันไว้ได้

“ไม่ปล่อย เราคิดถึงแดนมากรู้มั้ย” ลลินหลับตาพริ้มทั้งที่ยังกอดชายหนุ่มอยู่

“ให้ตายเถอะลิน เราไม่ไหวแล้วนะ อย่าทำให้เราต้องทำอะไรที่มันไม่ดีกับลินเลยนะ” ชายแดนเอ่ยออกมาเสียงเครียด เขาไม่อยากล่วงเกินหญิงสาว แต่ตอนนี้เขากำลังปรารถนาในร่างนุ่มนิ่มที่กำลังกอดเขาอยู่

“ไม่ไหวก็ไม่เป็นไร อยากทำอะไรก็ทำเลย วันนี้ตัวของเราเป็นของแดน แดนอยากจะทำอะไรก็ได้”

เมื่อกล่าวจบร่างบางก็เขย่งปลายเท้า ก่อนที่จะใช้เรียวปากเล็กครอบงำที่เรียวปากหยักของชายหนุ่ม สิ้นสุดความอดทน เรียวปากหยักกลับกลายมาเป็นฝ่ายครอบงำเรียวปากเล็กแทน ริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังขยี้คลึงเรียวปากงามอย่างร้อนแรง