“พี่ไมค์...พี่มาร์ตอยู่ไหนคะ แล้ว...เป็นยังไงบ้าง”
สราวลีสติแตกละล่ำละลักถามเมสันราวกับคนบ้า
“น้องวลีใจเย็นๆ ครับ”
“วลีจะใจเย็นได้ยังไงคะ วลีเป็นห่วงพี่มาร์ต...”
หล่อนโวยวายน้ำตานองหน้า หันไปมารอบตัวเพื่อหาสามี
“แล้วพี่มาร์ตอยู่ไหนคะ พี่มาร์ตอยู่ไหนคะพี่ไมค์”
เมสันถอนหายใจเบาๆ วางมือบนสองบ่าของสราวลี “พี่มาร์ตกำลังผ่าตัดอยู่ ตอนนี้อาการเป็นตายเท่ากัน”
“คุณหนูคะ”
แสงแก้วรีบเข้ามาประคองร่างของสราวลีที่ร่วงหล่นจะกองกับพื้นเอาไว้ได้ทัน ก่อนจะพาไปนั่งบนเก้าอี้สีฟ้า
“พี่มาร์ต...พี่ต้องไม่เป็นอะไรนะคะ”
หล่อนร้องไห้ไม่หยุด จนเมสันอดเวทนาไม่ได้
“ไม่ต้องกังวลนะน้องวลี ที่นี่มีหมอฝีมือดี พี่มาร์ตจะต้องไม่เป็นอะไร เชื่อพี่”
สราวลีเงยหน้าที่ชุ่มไปด้วยคราบน้ำตาขึ้นมองเมสัน
“พี่ไมค์ไม่ได้โกหกวลีนะคะ”
“พี่ไม่โกหกวลีหรอก วลีใจเย็นๆ นะ”
หล่อนจะพยายามใจเย็นๆ จะพยายามอดทนรอให้มาร์ติเนซออก
