สราวลีกดตัดสายสนทนา ก่อนหันมาหาแสงแก้ว “แสงไปกันเถอะ พี่มาร์ตออกมาอยู่ห้องพักฟื้นแล้ว”
“ค่ะ คุณหนู”
สองสาวรีบเดินเข้าไปในลิฟต์ ไม่นานลิฟต์ตัวใหญ่ก็พาหล่อนกับแสงแก้วขึ้นมาถึงชั้นเป้าหมาย ประตูลิฟต์เปิด หล่อนรีบก้าวนำหน้าแสงแก้วออกไปทันที มุ่งหน้าไปยังห้องหมายเลขที่เมสันบอก
“สวัสดีครับน้องวลี สวัสดีแสงแก้ว”
“สวัสดีค่ะพี่ไมค์”
หญิงสาวกล่าวทักทายเมสัน เมื่อเปิดประตูห้องเข้ามา ดวงตาของหล่อนมองเลยไปยังร่างใหญ่ที่ยังคงนอนสงบนิ่งอยู่บนเตียง หยาดน้ำตาไหลออกมาเมื่อเห็นสภาพของชายคนรัก
“พี่มาร์ต...” หล่อนถลาเข้าไปเกาะขอบเตียง น้ำตาไหลพรากออกมาไม่หยุด มองใบหน้าหล่อเหลาที่มีผ้าก๊อซสีขาวติดเอาไว้หลายจุดด้วยความเสียใจ
“พี่มาร์ต...เจ็บมากไหมคะ...”
เมสันเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ
“เมื่อเช้าพี่คุยกับคุณหมอเจ้าของไข้แล้ว พี่มาร์ตอาการไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่ โชคดีขาแขนไม่ได้รับการกระทบกระเทือนถึงขนาดจะต้องเข
