หญิงสาวเดินกลับเข้ามาหาอีกครั้ง “วลีคงหนีไปไหนไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเรายังไม่ได้หย่ากัน แต่ถ้าพี่มาร์ตหายดีเมื่อไหร่ วลีต้องการหย่าค่ะ”
“วลี...พี่ไม่หย่านะครับ”
“คุณมาร์ตก็หย่าๆ ไปเถอะค่ะ จะไปง้อทำไมล่ะคะ มีรวีอยู่ทั้งคน”
“หุบปากไปเลยนะ รวีบงกช” มาร์ติเนซคำรามใส่รวีบงกชอย่างโมโห ก่อนจะพูดกับสราวลีต่อ “วลี...ต้องเชื่อพี่นะ พี่ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ แล้วพี่จะพิสูจน์ให้วลีเห็น”
หญิงสาวน้ำตาซึม เม้มปากเป็นเส้นตรง “พี่มาร์ตรักษาตัวให้หายก่อนเถอะค่ะ แล้วเราค่อยคุยกันเรื่องนี้อีกครั้ง”
“จะคุยกันทำไมอีกยะ เธอต้องรีบหย่า สราวลี” รวีบงกชโวยวายไม่พอใจ
“บอกให้หุบปากไงรวีบงกช อย่ามายุ่งกับเรื่องในครอบครัวของผม!”
“แล้วรวีไม่ใช่เมียของคุณมาร์ตเหรอคะ”
“ไม่ใช่! ไม่มีทางใช่ และไม่มีวันใช่!” มาร์ติเนซเค้นเสียงเดือดดาลออกมา “ออกไปจากห้องนี้ซะ ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
“รวีไม่ไปค่ะ รวีเป็นเมียของคุณ”
“งั้นผมจะเร
