“คุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น” สราวลีเงยหน้าขึ้นมองแทนไท และพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
แทนไทระบายยิ้มบางๆ มองสตรีหน้าหวานซึ้งด้วยสายตาของผู้ถือไพ่เหนือกว่า
“จะให้เงินผมเรื่องอะไรครับ”
“ก็...เรื่องที่จะให้นายหุบปากให้สนิท และออกไปจากที่นี่ซะ อย่ากลับมาอีก”
แทนไทยังคงอมยิ้ม เขาส่ายหน้าน้อยๆ และย่อตัวลงนั่งบนส้นเท้าตรงหน้าของหญิงสาว
สราวลีตกใจเพราะชิดใกล้เกินไป จึงผงะหมุนล้อรถออกห่างในทันที
“อย่าเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้”
แทนไทขยับออกห่าง แต่สายตาก็ยังคงจ้องมองใบหน้าของสราวลีด้วยความพึงพอใจเช่นเดิม
“ผมไม่เข้าใจเลย ทำไมคุณจะต้องแกล้งทำเป็นพิการด้วยครับ หรือว่าต้องการลองใจสามีสุดหล่อของคุณ”
สราวลีหน้าตึง มองแทนไทอย่างโมโหที่บังอาจมาพูดเรื่องส่วนตัวของตนเอง
“อย่ามายุ่งกับเรื่องของฉัน”
“ผมก็คงไม่ยุ่งหรอกครับ ถ้าหากผมไม่เห็นความจริงมากับตาว่าคุณสราวลีเดินได้...”
“นี่นาย...จะพูดทำไ
