เช้าวันต่อมา สราวลีก็ถูกพาให้มาพบกับนักกายภาพบำบัดที่ มาร์ติเนซจัดหามาให้ หญิงสาวเบิกตากว้างตกใจมากเมื่อเห็นหน้าของนักกายภาพบำบัดเต็มสองตา
ผู้ชายคนนี้...หล่อนเจอที่หน้าห้องน้ำในห้างไง เมื่อวานนี้เอง และก็ดูท่าทางว่าเขาเองก็ตกใจเมื่อเห็นหน้าหล่อนเช่นกัน เขาทำเหมือนจะเอ่ยอะไรออกมา แต่ก็เงียบไป
“วลี...นี่คุณแทนไท นักกายภาพบำบัดฝีมือดีที่สุดในโรงพยาบาลของนายไมค์เลยนะ”
สราวลียิ้มไม่ออก หน้าตายังคงตื่นตระหนก
“เอ่อ...สะ สวัสดีค่ะคุณแทนไท”
ชายหนุ่มตรงหน้าระบายยิ้มให้อย่างสุภาพ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“สวัสดีครับคุณ...สราวลี”
แววตาที่มองมายังหล่อนของผู้ชายคนนี้ช่างเต็มไปด้วยความแคลงใจมากมายนัก แต่ก็ยังโชคดีที่เขาไม่พูด ไม่ถามอะไรออกมาต่อหน้าของ มาร์ติเนซ
“เอ่อ...ค่ะ”
“ไม่ทราบว่าคุณสราวลีเดินไม่ได้มานานหรือยังครับ”
“เอ่อ...นานแล้วค่ะ ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ”
แทนไทพยักหน้าร
