ตอนที่ 5 ไม่ค่อยพอใจกับสายตาคู่นั้น
1753 คำ
"วันนี้ทุกกลุ่มพรีเซนต์งานออกมาได้ดีมาก เก่งมากเลยเด็ก ๆ"
"ขอบคุณครับ / ค่ะอาจารย์" นักศึกษาภายในห้องต่างเอ่ยขอบคุณอาจารย์ประจำวิชา
"วันนี้แค่นี้ค่ะ เจอกันคาบหน้า" อาจารย์พูดเสร็จ ท่านก็เดินออกไป
เขาก็รีบเก็บของ แล้วลุกเดินออกมาจากห้องเรียนทันที เพราะตอนนี้จิตใจเขาจดจ่อที่แฟนสาวแล้ว
"มึงจะรีบไปไหนวะไอ้ภัทร" ปกเกล้าถาม แต่เขาไม่ตอบ เอาแต่เดินลงบันไดจนมาถึงชั้นล่าง
"ไอ้ห่า กูถามทีไรไม่ค่อยตอบกูเลย"
"มึงก็เสือกไปถามมัน ที่มันรีบก็ต้องรีบไปหาแฟนมันอยู่แล้ว ใช่ไหมไอ้ภัทร"
ครั้งนี้เป็นก้องภพ เขาก็ไม่ตอบมันเช่นกัน แต่กลับรีบเดินไปที่ลานจอดรถ โดยพอเข้ามาด้านในรถแล้ว ก็สตาร์ตรถขับมาจอดบริเวณลานจอดรถของคณะนิเทศ
ณภัทรเดินลงจากรถ แล้วเดินไปยังบริเวณโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ ก็พบเข้ากับแฟนสาวที่กำลังนั่งติวข้อสอบน้องรหัสอย่างขะมักเขม้น โดยฝั่งตรงข้ามก็มีเฟื่องฟ้านั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ซึ่งพออีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นก็เห็นเขาพอดี เธอจึงโบกมือทักทาย
ส่วนมิชาที่นั่งอยู่ พอเห็นปฏิกิริยาของเพื่อนก็รีบหันหลังมามอง โดยเธอเห็นเขาก็ลุกขึ้นเดินมาหา เขาจึงดึงเธอมากอด
"ทำไมมาก่อนเวลาล่ะ"
"พรีเซนต์เสร็จเร็วอาจารย์เลยปล่อยก่อนเวลา"
"อ๋อ งั้นมานั่งก่อน ฉันยังติวให้น้องมันยังไม่เสร็จ" มิชาเดินจูงมือแฟนหนุ่มมานั่งลง ส่วนตัวเองก็นั่งอยู่ที่เดิม
"กินสิ" มิชาหยิบแก้วชาไข่มุกของตัวเองมาให้แฟนหนุ่ม ซึ่งเขาก็รับไปถือเอาไว้
"สวัสดีครับพี่ภัทร" ไทม์น้องรหัสมิชายกมือไหว้เขา ซึ่งณภัทรก็พยักหน้า แล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมาเล่นรอ โดยเล่นไปได้สักพักก็เอ่ยถามคนตรงข้าม
"พวกแฟนเธอเขายังไม่เลิกกันเหรอ" เขาถามไปยังเฟื่องฟ้า ซึ่งอีกฝ่ายก็ส่ายหน้าไปมา
"ยังเลย แฟนฉันเลิกสี่โมงครึ่ง"
โดยพออีกฝ่ายตอบออกมาแบบนั้น เขาก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เลือกที่จะหันกลับมาสนใจแฟนสาวของตัวเองที่นั่งอยู่ด้านข้าง
เขานั่งมองเธออยู่สักพัก ก็ยื่นมือไปจับมือเธอมาวางไว้บนตักของตัวเอง ซึ่งมิชาก็หันมายิ้มให้กับเขา
"วันนี้เรากินข้าวข้างนอกกันไหม"
"มันจะไม่เร็วไปเหรอครับ เดี๋ยวตอนดึกก็บ่นว่าหิวอีก"
"ก็ซื้อกลับเข้าไปด้วยไง"
"ก็ได้ครับ แล้วจะกินอะไรกันดี"
"อาหารญี่ปุ่นไหม ฉันอยากกินซูชิ อยากกินอูนิ"
"ครับ" ณภัทรยื่นมือไปลูบศีรษะของแฟนสาวด้วยความเอ็นดู พร้อมกับนั่งมองเธอติวข้อสอบให้น้องรหัส
จนเวลาผ่านมาร่วมชั่วโมง น้องรหัสของมิชาก็ขอตัวกลับก่อน เพราะหญิงสาวได้ติวข้อสอบให้รุ่นน้องเสร็จเรียบร้อยแล้ว และตอนนี้ก็จะเหลือแค่เขา แฟนสาว แล้วก็เพื่อนของเธอที่กำลังเดินไปลานจอดรถ
"คนดีครับ"
"ดินแดน แผ่นดิน"
ระหว่างที่เดินไปลานจอดรถของคณะนิเทศ ดินแดนกับแผ่นดินแฟนหนุ่มทั้งสองของเฟื่องฟ้าก็ขับรถผ่านมาพอดี พอหญิงสาวเห็นแฟนของตัวเองก็รีบวิ่งไปหา ทิ้งให้เขากับมิชายืนอยู่ด้วยกันสองคน
"ยัยฟ้าไปแล้ว งั้นเราไปกันเถอะ" มิชายื่นมือมาจับมือของเขา พร้อมกับเดินจูงไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกล
โดยพอเราสองคนเข้ามานั่งในรถเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็สตาร์ตรถพร้อมกับขับออกมาด้วยความเร็วไม่มาก โดยจุดหมายที่จะขับไปนั้นก็คือห้างสรรพสินค้าที่อยู่ไม่ไกลจากคอนโดของเขานั่นเอง
ใช้เวลาขับรถมาประมาณยี่สิบนาที เราสองคนก็มาถึงจุดหมาย พร้อมกับลงจากรถแล้วเดินเข้าไปในห้าง
"มีแต่น่ากินทั้งนั้นเลย" พอเข้ามาในร้านอาหารญี่ปุ่นแล้ว ก็เห็นซูชิที่ถูกวางเรียงตามสายสะพาน เธอก็รู้สึกอยากกินมากกว่าเก่า
"เรานั่งโต๊ะไหนดีครับ"
"โต๊ะนั้นดีกว่า ส่วนตัวดี" มิชาเดินนำเขาไปยังโต๊ะด้านในสุด ซึ่งเขาก็เดินตามเธอไปติด ๆ
ซึ่งพอลงมานั่งแล้ว เขาก็หยิบไอแพดที่วางอยู่ขึ้นมาเลื่อนดูเมนู
"วันนี้สั่งได้เต็มที่เลยนะ เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"
"ไม่เอาหรอกครับ ผมเลี้ยงเหมือนเดิมดีกว่า"
"แต่ฉันอยากเลี้ยงนาย" มิชาพูดพร้อมกับทำหน้าบึ้ง "ให้ฉันเลี้ยงนายเถอะนะ"
"ก็ได้ครับ แต่กินเสร็จแล้วเราไปร้านเครื่องประดับกันต่อนะ"
"ไปทำไม นายจะไปซื้ออะไร"
"ผมอยากได้นาฬิกาใหม่สักเรือน"
"แต่ฉันเพิ่งซื้อให้เองนะ หรือว่าไม่ชอบ"
"ชอบครับ แต่ผมอยากซื้อเพิ่ม"
"โอเค แต่ซื้อให้ตัวเองนะ ห้ามซื้อให้ฉัน"
"รู้ด้วยเหรอครับว่าผมจะซื้อให้มิด้วย"
"รู้สิ เราเป็นแฟนกันเข้าปีที่สี่แล้วนะ" มิชายื่นมือมาจับแก้มของแฟนหนุ่มด้วยความมั่นเขี้ยว
โดยพอเล่นจนพอใจแล้ว ก็แบมือขอไอแพดที่เขาถืออยู่ ซึ่งเขาก็ยื่นให้กับเธอ
"ฉันเห็นว่านายไม่สั่ง งั้นสั่งเองก็ได้" หญิงสาวบ่นพึมพำ พร้อมกับกดเมนูที่ตัวเองอยากกิน และไม่ลืมที่จะกดให้แฟนหนุ่มของตัวเองด้วย
"มิครับ"
"อะไร"
พอเขาเรียกชื่อแฟนสาว เธอก็ละสายตาจากไอแพดแล้วหันมาจ้องเขา ซึ่งเขาก็เอ่ยสิ่งที่ตัวเองอยากจะพูด
"ถ้าเราเรียนจบกันแล้ว เราแต่งงานกันเลยไหม" ซึ่งหลังจากที่เขาพูดออกไป อีกฝ่ายก็สตั้นไปทันที เขาจึงยื่นมือไปจับมือของเธอมากำเอาไว้ "ผมจริงจังกับมินะ มิรู้ใช่ไหมครับ"
"รู้"
"งั้นมิยินดีจะแต่งกับผมไหม"
"ขะ...ขอตอบตอนเรียนจบได้ไหม"
พอได้ยินคำตอบของแฟนสาวแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดอะไรแต่กลับนั่งจ้องมองเธอ
"ไม่ใช่ฉันไม่ยินดีจะแต่งกับนายนะ แต่แบบว่าเอาไว้เราเรียนจบก่อนค่อยขอใหม่ได้ไหม"
"แต่มันก็เหลือเวลาไม่นานแล้วนะครับ"
"ก็ใช่ไง เหลือเวลาไม่นาน นายไว้ไปขอใหม่ตอนนั้นนะ"
"ก็ได้ครับ เพราะถึงตอนนี้มิจะยังไม่ตอบตกลง แต่ยังไงมิก็ไม่มีทางไปจากผมได้อยู่แล้ว" ถึงไม่ค่อยชอบคำตอบของแฟนสาว แต่เขาก็ปั้นหน้ายิ้มให้กับเธอ และเป็นจังหวะเดียวกันกับอาหารที่สั่งไปเลื่อนมาส่งพอดี เขาจึงอาสาลุกขึ้นไปหยิบมาวางลงบนโต๊ะ
"น่ากินทั้งนั้นเลย" มิชายิ้มดีใจพร้อมกับลงมือกินอาหารตรงหน้า ซึ่งเขาก็นั่งกินด้วยเช่นกัน
โดยหลังจากที่นั่งกินกันได้มาสักพักใหญ่ เราสองคนก็อิ่มกัน และมาเดินเล่นเพื่อรอย่อย
"ที่บอกว่าจะซื้อนาฬิกา นายจะซื้อของแบรนด์ไหนเหรอ" มิชาหันมาถาม
"แบรนด์ xxx ครับ"
"อ๋อ ช็อปมันอยู่ทางออกเลย งั้นขอไปเลือกซื้อขนมไว้ไปกินที่ห้องก่อนได้ไหม"
"ไปสิครับ" ณภัทรเดินจูงมือแฟนสาวมายังร้านขนมประจำของเธอที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
โดยพอเข้ามาถึงแล้ว หญิงสาวก็เลือกหยิบใส่ถาดหลายชิ้น
"อันนี้ออกใหม่เหรอเนี่ย ไม่เคยเห็นเลย" มิชาบ่นพึมพำ
ส่วนเขาก็เดินตามเธอ พร้อมกับเลือกหยิบขนมที่ตัวเองชอบมาวางใส่ถาดที่แฟนสาวกำลังถือ
"อันนี้ที่นายกินวันนั้นแล้วบอกอร่อย" มิชาหยิบขนมที่เข้าชอบหลายชิ้นมาวางบนถาด
"ซื้อไปเยอะจังเลยครับ"
"ก็อันนี้นายชอบกิน"
"ใช่ครับผมชอบ แต่ไม่เห็นต้องซื้อเยอะเลย เดี๋ยววันหลังค่อยมาซื้อใหม่กันก็ได้"
"งั้นเอาสามชิ้นนะ" หญิงสาวพูดเองเออเอง แล้วหยิบขนมที่ตัวเองมาวางไว้บนถาดต่อ
"พี่ณภัทร"
ระหว่างที่เดินตามแฟนสาวอยู่นั้น ก็มีเสียงเรียกชื่อเขา ซึ่งเขาก็หันไปมอง ก็พบว่าเป็นหลานรหัสตัวเอง
"พี่มิชา"
"อ้าว! น้องนานะ มาซื้อขนมเหมือนกันเหรอคะ"
"ไม่หรอกค่ะ นานะมาซื้อชุดไปไว้ใส่ไปนัดสายรหัสที่ผับพรุ่งนี้ แต่บังเอิญเห็นพวกพี่ที่นี่ เลยเข้ามาทักค่ะ"
"อ๋อ"
"พี่ณภัทรไม่ไปจริง ๆ เหรอคะ" นานะพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
แต่ณภัทรที่ฟังก็ไม่สนใจ เลือกที่แย่งถาดที่แฟนสาวมาถือ พร้อมกับบอกเธอว่าจะไปจ่ายตัง แล้วเดินผ่านมาที่เคาน์เตอร์
"พูดด้วยก็ไม่พูด" นานะมองตามลุงรหัสตัวเอง
ซึ่งมิชาที่มองอยู่ก็ไม่ค่อยพอใจกับสายตาคู่นั้นของนานะ ที่กำลังมองแฟนหนุ่มเธอ หญิงสาวจึงขยับไปบังเอาไว้ ทำให้นานะเห็นมาเธอกำลังจ้องอยู่จึงรีบละสายตาไปทางอื่น
"เขานัดกันที่ไหนเหรอคะ"
"ที่ xxx ค่ะ"
"อ๋อ" เธอพยักหน้า เพราะผับที่อีกฝ่ายพูดถึง เธอไปค่อนข้างบ่อย จะบอกว่าเป็นถิ่นเธอยังได้เลย เพราะที่นั่นพี่ชายของเพื่อนเธอเป็นหุ้นส่วน
"พี่มิชาช่วยเกลี้ยกล่อมให้พี่ณภัทรไปหน่อยสิคะ เพราะพี่เขาไม่เคยไปเลย พี่เต้ก็บ่นหา"
"พี่ไม่รับปากนะ แต่จะพยายามละกัน"
"ค่ะ" นานะยิ้มให้กับเธอ และเป็นจังหวะที่พี่รหัสตัวเองเดินมา หญิงสาวจึงหันไปยิ้มให้ชายหนุ่มแทน
"พี่ไปก่อน" ณภัทรยื่นมือมาจับมือแฟนสาว และเดินจูงออกมาจากร้านเบเกอรี โดยไม่สนใจน้องรหัสที่ยืนมองอยู่ด้วยสายตาเศร้าสร้อย
- ผู้เขียน
