วันต่อมา...
วิกกี้นั่งอยู่บนรถส่วนตัวคันเล็กตั้งแต่แปดโมงเช้า จนกระทั่งตอนนี้สิบโมงเข้าไปแล้ว เธอก็ยังนั่งอยู่บนรถ และตอนนี้ก็เป็นเวลาที่เธอจะต้องขึ้นไปเผชิญหน้ากับคนใจร้ายอย่างดินแดน
เมื่อวานพอได้ร้องไห้โดยที่เขาไม่แยแส เธอก็คิดอะไรได้หลายๆ อย่าง หลังจากเสียน้ำตาเป็นบ้าเป็นหลัง ต่อให้เธอร้องไห้ให้ตายเขาก็ไม่เห็นค่าอยู่ดี สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือ หักห้ามใจ ห้ามหวั่นไหวให้คนอย่างเขาอีกเด็ดขาด และนับวันรอที่จะเป็นอิสระจากเขา ซึ่งเพียงเหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนแล้ว
วิกกี้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นเธอก็เปิดประตูลงจากรถ เดินเข้าโรงแรมไป พอขึ้นมาที่ชั้นสี่สิบห้า พนักงานของดีแลนด์ก็พาเธอไปนั่งรอในห้องที่เคยเข้าไปเสนอราคางานออกแบบ เธอนั่งรอประมาณยี่สิบนาที ประตูก็ถูกผลักเข้ามาพร้อมกับฝีเท้าหนักที่ทำให้วิกกี้นั่งตัวเกร็ง แต่ทว่าเมื่อเห็นร่างสูงใส่สูทหล่อเนี้ยบ หน้าตาคล้ายดินแดน เธอก็ลุกขึ้นยกมือ
