“คนดูแลส่วนตัวคนพิการครับม้า” สุดเขตเอ่ยบอกคุณแม่ของเขา และยักคิ้วให้คนป่วยบนเตียงอย่างผู้ชนะ
“จะเรียกผมว่าไงก็แล้วแต่เฮียเถอะ แต่วันนี้ผมรักเฮียมาก” เขากดยิ้มมุมปาก เมื่อพี่ชายของเขาสามารถทำตามสิ่งที่เขาร้องขอได้
“สวัสดีค่ะ คุณหญิง คุณทัตเทพ” วิกกี้ยกมือไหว้ผู้อาวุโส ชื่อคุณพ่อของดินแดน วิกกี้รู้จักเพราะเคยดูทางออร์แกไนเซชันชาร์ตของดีแลนด์โฮเทลมาก่อน แต่คุณแม่ของดินแดนวิกกี้พึ่งได้เจอวันนี้
“เรียกป้า เรียกลุงเถอะหนู” ดารินทร์ยิ้มบางให้หญิงสาวหน้าหมวยตรงหน้า ส่วนทัตเทพเขาเพียงแต่พยักหน้าให้
“โอ๊ย!! อยากหายแล้วโว้ย” จู่ๆ ดินแดนก็โวยวายขึ้น เหมือนเรียกร้องความสนใจจากใครบางคน
“อดทนไปมึง กูเตือนก็ไม่ฟัง เมาแล้วห้าวขี่รถ เป็นไงล่ะ ไม่ตายห่าอยู่ข้างถนนก็บุญเท่าไรแล้ว” พัตเตอร์เอ่ยขึ้น ก็เมื่อคืนที่เขาห้ามไม่ให้ดินแดนขี่รถ เพราะดูจากสภาพดินแดนแล้วมันไม่น่าจะไหว แต่ทว่าดินแดนกลับอวดดี ขี่รถออ
