@คลับ
22.00 น.
“กรี๊ดดดด! ดินแดนขึ้นร้องเพลงพอดีเลยอะ” โมนาแอบเหล่ตามองดูอาการคนมีความรัก นี่แหละนะเขาว่ากันว่า เกลียดแบบไหนมักได้แบบนั้น
โมนาและวิกกี้นั่งอยู่โซนไพรเวตบาร์ มุมที่พวกเธอนั่งสามารถมองเห็นนักร้องบนเวทีได้ชัดมาก
“อะ ดื่มเหล้ากลั้วคอสักหน่อย กรี๊ดดังไป เดี๋ยวคอก็จะแห้งเอา” วิกกี้ส่งแก้วเหล้าที่ชงยื่นให้โมนา
“ก็นักร้องน่ากรี๊ดอะ”
“ฉันก็คิดเหมือนแก” วิกกี้จ้องมองที่นักร้องบนเวทีไม่ละสายตา เวลาดินแดนร้องเพลงอยู่บนเวที เขาเป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ ดูเท่ ดูหล่อมาก น้ำเสียงของเขานุ่มทุ้มน่าฟัง การจับไมค์ร้องเพลงดูเท่กร้าวใจ การขยับร่างกายโยกไปตามจังหวะเพลงมันชวนน่ามองจนเธอรู้สึกหวง วิกกี้จึงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปของเขาเก็บไว้สักช็อต
“อะแฮ่ม ถ่ายรูปใครอะ เดี๋ยวเมมเต็มนะ”
“ฮ่าๆ มาแซวอะไรเนี่ย ฉันแค่ถ่ายรูปเอง” วิกกี้ยิ้มเขิน แล้วดูรูปถ่ายนักร้องบนหน้าจอมือถือ
“นี่ใช่วิกกี้ตัวจร
