Chapter 1/2
1143 คำ
“ก็แค่คนเคยนอนด้วยกันไหมล่ะ”
“ก็แค่คนเคยนอนเอากันงั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องย้ำขนาดไซซ์สักหน่อยแล้วแหละ จะได้เลื่อนขั้นคู่นอนเป็นผัวใหม่ของเธอ ลืมไปหรือยังว่าเรื่องบนเตียงเราเอากันมันแค่ไหน” เขาเหยียดยิ้มอย่างร้ายกาจ
“อย่าทำแบบนี้นะดินแดน” วิกกี้ดิ้นสุดแรงผลักร่างสูงออก เมื่อเขาปลดเข็มขัดและกระดุมกางเกงออกแล้วรูดซิปลง
“หึ แบบไหน แบบนี้เหรอ” เขาจับรวบมือเล็กไขว้หลังเอาไว้ด้วยมือข้างเดียว อุ้มวิกกี้จับเปลี่ยนท่าให้นั่งคร่อมบนตัก โดยที่เขานั่งบนฝาชักโครก
ครืดดดด! เสียงมือถือสั่นดังในกระเป๋ากางเกง พอดินแดนล้วงหยิบมือถือขึ้นมา เห็นรายชื่อโทรเข้า ปากหยักกระตุกยิ้มมุมปากทันที
“อยากให้มันได้ยินเสียงเวลาเราเอากันไหมกี้ มันจะได้ยินเสียงครางตอนที่เธอโดนฉันเอา”
“ไม่นะดินแดน ยะ...อย่าทำแบบนี้” วิกกี้ส่ายหน้าปฏิเสธหน้าตาตื่น
“หยุดดิ้น แล้วจับของฉัน ดันเข้าไปในตัวเธอซะ” เขาปล่อยมือเล็กให้เป็นอิสระ เพื่อทำเรื่องอย่างว่ากับเขาได้ถนัด
“ไม่!” วิกกี้ปฏิเสธเสียงแข็ง เธอหยัดตัวจะลุกขึ้น แต่ดินแดนรวบเอวบางแล้วกดสะโพกมนล็อกไว้แน่น ทำให้เธอไม่สามารถดิ้นหนีได้
“ถ้าเธอไม่เชื่อฟังฉัน ฉันจะวิดีโอคอลให้มันดู ตอนเราเอากัน” ดินแดนกดสายทิ้ง นิ้วเรียวยาวสไลด์หน้าจอเข้าแอปไลน์ในมือถือของหญิงสาว เลื่อนหาช่องแชตแทนไท
“หยุด ฉันยอมแล้ว”
“หึ งั้นก็จับมันดันเข้าไป”
“...” วิกกี้เม้มริมฝีปากแน่น เธอจับขอบกางเกงในของเขาถกลง จนท่อนเอ็นที่มีเส้นปูดนูนล้อมรอบดีดผงาดขึ้นอย่างน่ากลัว
“จับมันดันเข้าไปสิ”
“...” วิกกี้กลืนน้ำลายลงคอ เธอมองเขาอย่างขอร้องที่จะไม่ทำ แต่ทว่าเขากลับไม่ยอม
“เธอจะจับมันดันเข้าไปเอง หรือจะให้ฉันเสียบเข้าเอง”
วิกกี้เม้มริมฝีปากแน่น เอานิ้วแหวกกางเกงในไปไว้ด้านข้าง แล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ด้วยอาการมือไม้สั่นจ่อร่องสวาท ด้วยหัวใจสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“ไม่ได้จับนาน มือสั่นเลยเหรอ”
“พูดมาก”
ปึก!
ดินแดนกดสะโพกมนให้ร่องรักกลืนกินแก่นกายจนสุดความยาว จนร่างบางผวาเฮือกด้วยความเจ็บแปลบตรงส่วนนั้น
“เจ็บ”
“ซี้ด~ ทำไมแน่นจังเลยวะ โดนมันเอาบ้างปะ”
“พี่แทนไม่ได้เลวแบบนาย” วิกกี้มองดินแดนด้วยแววตาโกรธ แต่เพียงเสี้ยววิแววตานั้นกลับเปลี่ยนเป็นน้ำตาคลอเบ้า ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น ไม่ให้เสียงครางหลุดออกมา เมื่อแก่นกายใหญ่เสยเข้าใส่ร่องแคบอย่างหนักหน่วง
“ไอ้เลวคนนี้ก็ผัวเธอไง” เขาหยัดตัวลุกขึ้น จับสะโพกมนขยับขึ้นลงจนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัว
“พะ...พอแล้ว แดน”
“พออะไร พึ่งเอาเอง” เขาจับสะโพกมนตอกอัดเข้าใส่แก่นกายอย่างหนักหน่วงด้วยความเสียวซ่านที่ถูกร่องแคบบีบรัดจนแทบจะปริแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“ฉันเกลียดนาย”
“เกลียดก็เกลียดไปดิ เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นผัวเธออยู่ดี” เขาจับร่างบางทำเรื่องอย่างว่า จนกระทั่งความเสียวจู่โจมส่วนกลางกายถึงขีดสุด แก่นกายกระตุกหงึกๆ ในโพรงเนื้อนุ่ม แล้วปลดปล่อยน้ำสีขาวข้นพุ่งกระฉูดใส่ร่องแคบราวกับเขื่อนแตก
“อ๊า~ เธอยังเอามันเหมือนเดิมเลยนะกี้”
“เสร็จแล้วก็เอาออกไป”
“ไปเลิกกับมันซะ” ดินแดนจุมพิตใบหน้าสวยชื้นเหงื่อ ก่อนที่จะอุ้มเธอลงยืนกับพื้น แล้วถอดถอนแก่นกายออก จนน้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มเปื้อนง่ามขาเรียวสวย
“...” วิกกี้ไม่ได้เอ่ยตอบ เธอรีบดึงชุดเดรสให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนจะหมุนตัวหันหลังให้ดินแดน ดึงทิชชูที่ข้างผนังห้องน้ำเช็ดคราบน้ำสีขาวขุ่นบริเวณต้นขา
“ได้ยินที่ฉันสั่งหรือเปล่า” เขาถามเสียงดุพร้อมกับดึงกางเกงขึ้นให้เรียบร้อย
“...” วิกกี้ยังคงเงียบ แต่มือล้วงหยิบมือถือในกระเป๋ากางเกงของเขา แล้วผลักเขาออกให้พ้นจากประตู
“ได้ยินที่ฉันสั่งหรือเปล่ากี้”
“อืม” วิกกี้รับคำในลำคอไปแบบส่งๆ
“หึ พูดง่ายๆ แบบนี้ดิ ถึงจะน่ารัก” เขาก้มจูบขมับคนตัวเล็ก ก่อนที่จะเปิดประตูออก ดินแดนเดินออกจากห้องน้ำไปก่อน แต่ทว่าเขากลับหยุดชะงักไปแป๊บหนึ่ง เมื่อเห็นพัตเตอร์และวายุยืนกอดอกอยู่ที่อ่างล้างมือจ้องมองมาที่เขา
“ทำอะไรของมึงไอ้สัดแดน” พัตเตอร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน
“ขยับเลเวลจากผัวเก่าเป็นผัวใหม่”
เพียะ! วิกกี้ตบหน้าดินแดนอย่างโมโหกับคำพูดจาเลวทรามของเขา “ไอ้ทุเรศ” ด่าจบแบบทำอะไรเขาไม่ได้มากไปกว่านี้ เธอก็เดินออกจากห้องน้ำไปโดยที่ไม่ได้มองหน้าใคร
“หึ” ดินแดนเอามือจับปาก แลบลิ้นเลียขอบปากตัวเอง
“แทนที่มึงจะง้อเธอดีๆ นะไอ้เชี่ยแดน” วายุส่ายหัวอย่างระอาในสิ่งที่ดินแดนทำกับวิกกี้
“พยศขนาดนี้ ง้อดีๆ คงไม่ได้ว่ะ” ดินแดนตอบหน้าตาเฉยไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปสักนิด ร่างสูงหันไปมองกระจก เอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มและลูบใบหน้าที่รู้สึกชานิดๆ
“ง้อแบบไหน ก็คงไม่ได้เธอคืนมาหรอกว่ะ เขามีผัวใหม่แล้ว” พัตเตอร์พูดจี้ใจดำดินแดนเข้าเต็มๆ
“มีก็มีดิวะ ทำไมกูต้องแคร์ ก็แค่ผัวใหม่” ดินแดนกระตุกยิ้มร้าย ก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำ
พอเดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง เขากลับเห็นผู้หญิงเดรสชมพูที่พึ่งโดนเขาเอาไปหยกๆ กำลังโอบกอดเต้นรำกับไอ้คนนั้นที่เพื่อนของเขาเรียกมันว่าผัวใหม่ของวิกกี้
“งานยากหน่อยนะมึง” พัตเตอร์ที่เดินตามมาทีหลังเอามือตบไหล่ดินแดนเหมือนปลอบใจ แต่ทว่าน้ำเสียงที่พูดปลอบ คนฟังกลับได้ยินเป็นคำพูดที่ดูเยาะเย้ยเขามากกว่า
“มันจะยากแค่ไหนกันวะ มันได้กูก็ได้ ถ้ากูยังไม่คาย อย่าคิดว่ากูจะปล่อยไปง่ายๆ” ดินแดนแสยะยิ้ม ก่อนที่จะยืนมองทั้งสองเต้นรำอยู่อย่างนั้นด้วยแววตายากที่จะคาดเดา
- ผู้เขียน
