กริชถอนริมฝีปากออกมา ยันแขนทั้งสองขึ้นเพื่อชะโงกตัวคร่อมอยู่เหนือร่างบาง สายตาคู่คมจับจ้องใบหน้าสาว แล้วถ้อยคำตอกย้ำให้บุษบงรู้ว่าเขาคือผู้ที่กุมชีวิตเธอไว้
“บัวเป็นของพี่ ทั้งร่างกาย หัวใจ และวิญญาณ”
“ฮึก! พี่กริช! กรี๊ด!” บุษบงสะดุ้งเฮือก เมื่อกริชสลักตัวตนฝังลงในกายสาวอย่างดุดันจนสุดทางในคราเดียว พร่าผลาญเยื่อพรหมจรรย์สาวขาดสะบั้น ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ใบหน้าแหงนเงยจนปลายคางเชิดสูง น้ำตาไหลรินออกมาเพราะเจ็บเกินจะเก็บกั้น แผ่นหลังแอ่นโค้งจนลอยขึ้นเหนือที่นอน มือบางจิกกำต้นแขนกำยำที่คร่อมร่างของเธอไว้แน่น และเกร็งค้างอยู่เช่นนั้นอยู่ชั่วครู่
กริชรอจนกระทั่งบุษบงลดตัวลงแนบที่นอน ดวงตาคู่คมทอแสงอ่อนโยนลงเมื่อเห็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อนคราบน้ำตาส่ายไปมาอย่างน่าสงสาร บุษบงทั้งผลักไสทั้งทุบตีหน้าท้องของชายหนุ่ม เพื่อหวังให้เขาถอยห่างออกไปจากตัวเธอ
“ฮึกๆ บัวเจ็บ เอามันออกไป ฮือๆ” บุษบงร้องไห
