“สวัสดีครับ...หอม” พ่อเลี้ยงเสือยื่นมือไปแตะมือบางที่ประนมแนบอกอยู่เบาๆ ชายหนุ่มจงใจใช้ปลายนิ้วสัมผัสเนินเนื้ออวบอิ่มที่ถูกดันจนแทบล้นทะลักออกมาจากชุดราตรีเกาะอกสีดำของเธอ มาลาณีผงะถอยหลังทันที เด็กสาวมองหน้าคนที่ล่วงเกินเธอด้วยความไม่พอใจ แต่พ่อเลี้ยงเสือกลับยิ้มกริ่มมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เขากำลังประเมินสินค้าว่าคุ้มกับราคาที่จ่ายไปไหม
“คุณป้าคะ หอมยากกลับบ้านแล้วค่ะ” มาลาณีหันไปบอกป้าของตนด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไรนัก คุณประภายิ้มหวานเคลือบยาพิษให้หลานสาว
“กลับก็กลับสิจ๊ะ ป้าจะโทรบอกคนขับรถให้มารอที่หน้าโรงแรมเลย เดี๋ยวหอมออกไปรอป้าที่หน้าโรงแรมก่อนนะ ป้าขอเข้าห้องน้ำก่อนสักครู่”
“ค่ะ คุณป้า สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง” มาลาณีรับคำกับผู้เป็นป้า แล้วหันไปไหว้ลาคนนิสัยไม่ดีที่ล่วงเกินเธออย่างเสียไม่ได้
“สวัสดีครับ แล้วพบกันเร็วๆนี้นะครับหอม” มาลาณีมองหน้าคนพูดด้วยสายตาที่ไม่พอใจเท่าไรนัก เด็กสาวยิ
