ภายในห้องอาหารกว้างของคฤหาสน์หลังงาม ทุกคนกำลังดื่มด่ำอยู่กับมื้อเย็นแสนอร่อย ขาดก็แต่แฮรี่เพียงคนเดียวที่ยังไม่ได้ลงมาจากห้องนอน
“วันนี้ว่างเหรอพ่อเคียร์ส ถึงไปรับน้องที่มหา’ลัยน่ะ” ดารินเอ่ยถามขึ้นด้วยรอยยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก
เคียร์สที่กำลังตักข้าวใส่ปากชะงักเล็กน้อย ก่อนจะตอบออกมาเสียงราบเรียบ
“ก็แค่ว่างๆ และก็เป็นทางผ่านพอดีน่ะครับก็เลยแวะรับกลับมาด้วย ไม่มีอะไรพิเศษสักหน่อยครับ”
“จริงอ่ะ”
“จริงสิครับคุณแม่ นี่อย่าบอกนะครับว่าคุณแม่คิดว่าผมตั้งใจจะไปรับอัญชันที่มหา’ลัย” เขาพูดกับดาริน และปรายตามองหญิงสาวที่นั่งก้มหน้านิ่งเล็กน้อย
“แล้วมันไม่จริงหรือไงล่ะพ่อเคียร์ส”
“ไม่จริงครับ ผมก็แค่ผ่านไปเฉยๆ”
เคียร์สย้ำหนักแน่น ก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันที่แฮรี่เดินเข้ามาในห้องอาหารพอดี
“ขอโทษทีนะทุกคน มาช้าไปหน่อย” แฮรี่กล่าวและเดินไปนั่งข้างๆ ภรรยา
ดารินยิ้มให้สามี
