“ ว่ายังไงล่ะคุณก็พูดออกมาสิ ฉันทำไมหรอคะ ”
คะนิ้งคาดคั้นเอาคำตอบจากผม สายตาของเธอที่มีต่อผมเวลานี้เต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัย
“ ไม่มีอะไร ”
ผมเลือกที่จะไม่พูดถึงเรื่องในวันนั้นเพราะผมไม่เคยสนใจอดีตของคะนิ้งอยู่แล้วแต่ที่วันนี้ผมทำแบบนั้นลงไปเพราะก่อนที่ผมจะไปหาเธอที่โรงแรมผมได้รับข้อความจากเบอร์ปริศนาส่งมา
ถึงเวลาที่ต้องทวงของคืนแล้วสินะ
ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกว่าข้อความนี้หมายถึงอะไรแต่หลังจากที่เลขาผมไปสืบที่มาของเบอร์เลยรู้ว่าคนที่ส่งมาเป็นมัน ผู้ชายที่คะนิ้งเคยชอบแล้วมันก็ยังชอบสร้างภาพลักษณ์ผู้ชายแสนดีให้คะนิ้งหลงเชื่อแล้วดูเหมือนว่าคะนิ้งก็เชื่อว่ามันเป็นแบบนั้น
“ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องไปเจอมันอีกแล้วนะ ”
“ ฉันขอเหตุผลด้วยค่ะ ”
“ เหตุผลของผมก็คือคุณ ผมหวงคุณไงคะนิ้งแล้วผมก็หึงคุณมากด้วยผมไม่อยากให้คุณอยู่ใกล้ผู้ชายคนไหนนอกจากผมคนเดียว ”
ผมพูดทุกอย่างไปตามที่ผมรู้สึกนึก
