ตั้งแต่อคิราห์กลับมาเขาก็ไม่ปล่อยให้ไทธัชอยู่ห่างกายเลย ไม่ว่าชายหนุ่มจะทำอะไรคุณหมอก็มีมาคลอเคลียอยู่ใกล้ ๆ ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากเก็บช่วงเวลานี้ไว้เพราะอีกไม่กี่วันเขาก็ต้องกลับไปแล้ว
ไทธัชนอนเล่นสมาร์ทโฟนอยู่บนโซฟา ศีรษะหนุนบนตักของอคิราห์ ในขณะที่คุณหมอหนุ่มก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย มือหนึ่งจับหนังสือ อีกมือลูบผมคนรัก มันเพลินจนไทธัชรู้สึกง่วง
แล้วจู่ ๆ คนที่กำลังเคลิ้มก็ลุกพรวดจนอีกคนตกใจ
“ไท เป็นอะไร”
“เปล่าครับ ผมขอไปคุยกับเพื่อนหน่อยนะ”
ชายหนุ่มคนน้องไม่รอฟังคำตอบเขารีบวิ่งเข้าไปยังห้องนอนเล็กทันที
“ว่าไง” ไทธัชถามคนที่เงียบไปนาน
“มึงติดต่อเพื่อนมึงให้กูได้ไหม กูอยากเจอมัน” เสียงของปลายสายฟังดูกังวล
“มึงแน่ใจนะไอ้ย้ง”
“อือ ว่าแต่มึงชัวร์ใช่ไหมว่าเป็นคนเดียวกัน” ธนิทถามกลับ
“ก็คิดว่าใช่นะ มึงแคปชื่อกับรูปหน้าโปรไฟล์มันส่งให้กูหน่อยได้ไหม”
“อือ เดี๋ยวกูส่งให้นะ ช่วงนี้กูว่าง
