แสงอาทิตย์ยามเช้าอาบผ่านม่านบาง กลิ่นขนมปังหอมอบอวลอยู่ทั่วห้อง เสียงเคาะช้อนเบาๆ ดังมาจากเคาน์เตอร์เล็กๆ ในมุมห้อง แพรพลอยขยับตัวตื่นขึ้นจากโซฟา เธอห่มผ้าคลุมไหล่ตัวเองไว้หลวมๆ ก่อนจะเหลือบเห็นภาพที่ทำให้เธออดยิ้มไม่ได้
หมออิฐในผ้ากันเปื้อน ยืนตั้งอกตั้งใจอยู่หน้าเตา จนผมด้านหน้าปัดตกมาปิดข้างแก้มเล็กน้อย
“หมอ...ทำอะไรคะ” เสียงเธอยังแหบจากการนอนนาน แต่แฝงรอยยิ้ม
“อาหารเช้าครับ” เขาตอบโดยไม่หัน “ไม่อยากให้คุณหิวตอนไปทำงาน”
“หมอทำอาหารเป็นด้วยเหรอคะ”
“ผมก็แค่พยายามไม่ให้คุณท้องเสียในมื้อแรกหลังจากเมื่อคืน”
แพรพลอยหัวเราะออกมาเบาๆ “โอ๊ย...ฟังดูมั่นใจดีเหลือเกิน”
“มั่นใจสิครับ ผมอ่านสูตรจากอินเทอร์เน็ตเมื่อกี้เอง”
เธอส่ายหน้า ยิ้มทั้งที่ยังง่วง เดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วมองดูเขากำลังพยายามทอดไข่ให้สวย แต่ดูเหมือนมันจะเริ่มไหม้ตรงขอบ “หมอคะ...ไข่เริ่มดำแล้วค่ะ”
“เหรอครับ อ้าว! จริงด้วย” เขา
