วันต่อมา
แพรพลอยแต่งตัวเรียบหรูแต่สุภาพ เดินเข้าไปในโรงพยาบาลอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ในฐานะพยาบาล แต่ในฐานะ “อดีตผู้เสียหาย” ที่มีหลักฐานในมือ
อิฐเดินตามอยู่ห่างๆ เพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต
แต่สายตาของเขาไม่ละจากเธอแม้แต่วินาทีเดียว
ทุกคนในแผนกหยุดมองเมื่อเธอเดินผ่าน
เธอยิ้มบางๆ ไม่ได้ยิ้มเยาะ แต่ยิ้มของคนที่ “ไม่กลัวอีกแล้ว”
แพรพลอยตรงไปที่ฝ่ายบริหาร ส่งแฟ้มเอกสารที่เธอรวบรวมไว้ให้กรรมการตรวจสอบ ข้างในมีภาพบันทึกการแชตของเจนสุดา ข้อความที่พูดถึง “คำสั่งจากคุณหมอวศินา” และเอกสารที่ทีมทนายของอิฐช่วยยืนยันลายเซ็นในเอกสารนั้น
กรรมการเปิดแฟ้มด้วยมือที่สั่น ขณะที่วศินาที่ถูกเรียกเข้ามาเผชิญหน้ากันในห้อง มองเอกสารนั้นด้วยสีหน้าซีดเผือด
“คุณกล้าทำลายชื่อเสียงของคนอื่น...แค่เพื่อปกปิดความผิดของตัวเองเหรอ?” แพรพลอยถามเสียงเรียบ
วศินาสะอึก “เธอไม่มีสิทธิ์มาพูดแบบนั้นกับฉัน!”
“สิทธิ์ของแม่ที่เส
